TAKŻE PRZEZ:
"Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: Usiądzcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił" (Mt 26, 36).
Oto pierwsza tajemnica cząstki bolesnej różańca. Jezus w Ogrodzie getsemańskim to obraz niewypowiedzianej nędzy. Widzi on grzechy całej ludzkości. On, świętość! - widzi wszystkie z grzechu wyrosłe utrapienia i nędze ludzi. On, dobroć! - widzi ludzi, braci swoich, obarczonych cierpieniem i wszelkiego rodzaju nieszczęściami. On, wcielona miłość ludzi! - widzi ubóstwo, zmagające się o chleb codzienny; widzi choroby, dręczące biedne dzieci tej łez doliny, widzi wojny kładące pokotem szeregi, widzi wreszcie, jak śmierć ich dręczy i przejmuje grozą. A przecież ci ludzie to jego cząstka! Stąd to ten bolesny okrzyk: "Smutna jest dusza moja, aż do śmierci!" (Mk 14, 34).
Zbawiciel widzi ubóstwo i nędze duchowe: ślepotę na rzeczy wieczne i boskie - niskie i podłe pożądliwości - sprzeciwianie się poznanej prawdzie. Chciałby temu zaradzić, lecz tylu, tylu uwikłanych już tak całkowicie w doczesności, w rzeczach ziemskich i przemijających, że stępiały zupełnie ich serca na miłość i na cierpienia Odkupiciela. To przygniata jego Boskie Serce i wyciska mu krew. A z piersi jego wyrywa się jęk: "Smutna jest dusza moja, aż do śmierci!"
Widzi siebie samego obarczonego olbrzymim balastem wszystkich grzechów świata i ludzkości, on z boskim poznaniem! I musi patrzyć, jak wiele dźwiga i cierpi bez pożytku dla wielu! Ta myśl targa resztki sił jego bosko-ludzkiej duszy. Nie może już wytrzymać dłużej i woła z wezbranej bólem piersi: " Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich" (Mt 26, 39).
Czy pozwolisz, by ten jęk bolesny Mistrza w Ogrodzie Oliwnym obił się o uszy twoje, jak groch o ścianę?
Pytaj także siebie samego, czy ty nie byłeś piołunową kroplą w czarze cierpień Pana.
Nie dręcz swego Mistrza już nigdy na przyszłość! Odmów pobożnie i z głębokim zrozumieniem ten dziesiątek: "Któryś się za nas w Ogrójcu krwawym potem pocił".
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.