Msza św. katechumenów.
Jesteśmy przy lekcji. Święty Augustyn pisze: "Gdy się modlimy, wtedy my rozmawiamy z Bogiem; gdy czytamy, wtedy Bóg rozmawia z nami". Epistoła oznacza tyle co list; przynosi on nam niejako wieść od samego Boga. Dlatego też na końcu odpowiadają wierni: "Bogu niech będą za to dzięki!"
Po dostosowanych do czasu i uroczystości modlitwach i wyjątkach z Pisma, następuje punkt najwyższy Mszy św. katechumenów a zarazem jej zakończenie, Ewangelia. Lekcję czyta się od strony południowej (o ile kościół jest zbudowany ołtarzem ku wschodowi), gdzie leży Ziemia Święta. Mieszkańcom tej krainy, Izraelitom, musiał Zbawiciel ogłosić ten pełen grozy wyrok: "Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce" (Mt 21, 43). Na znak tego przenosi się mszał na stronę północną, gdzie zamieszkują poganie, którzy ochotnym sercem przyjmują światłość ewangelii.
Znak krzyża św. złożony na mszale przed czytaniem ewangelii oznacza wiarę, że będą głoszone słowa Ukrzyżowanego. Krzyż zaś na czole, ustach i piersiach wyraża decyzję kapłana i wiernych, że będą w pokornej wierze uznawać tę naukę rozumem, mężnie wyznawać ustami i chętnie ze wszystkich sił duszy realizować w życiu.
Jakby wieńczące uzupełnienie pierwszej części Mszy św. po ogłoszeniu dobrej nowiny rozbrzmiewa w murach świątyni i sercach wiernych "Credo". I jakby święta przysięga: "Tak, o Jedyny w Trójcy Boże, wierzymy w to, czego nauczał Odkupiciel!" Kapłan i lud odmawiają brzemienne w treść, święte "Credo".
Ileż radości potrafi wlać w serca to święte wyznanie wiary! Gdy brzmią te budzące ufność słowa: "Który dla nas ludzi i zbawienia naszego zstąpił z niebios". Niepojęta miłość Odkupiciela! Wszystko dla nas nędznych, jęczących pod brzemieniem grzechu dzieci ludzkości! I miałaby jeszcze ludzkość w większości swojej być łupem szatana i piekła? Niech sobie w to wierzy, kto potrafi! Jakże cudownie, jak symbolicznie wiąże się wszystko w Najświętszej Ofierze, jak zarazem działa wszystko podniośle na serca nasze! "Gdybyś znał dar Boży!" (J 4, 10).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.