TAKŻE PRZEZ:
"Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów" (J 2, 2).
Cóż budzi taką miłość do Zbawiciela na tych godach w Kanie? Najpierw uprzejme zniżenie się Jego do maluczkich i prostych ludzi. Takich szuka na pierwszym miejscu. Dlatego to św. Augustyn woła: "Człowieku, czy nie wstyd ci wynosić się, gdy Bóg tak się uniżył?"
Jeżeli zaliczasz się do maluczkich, to ciesz się z wyróżnienia, jakie spotkało cię od Pana wobec przedstawicieli twego stanu w Kanie. Jeżeli należysz do wielkich, wybitnych, to bądź jak Zbawiciel, miły i uprzejmy dla maluczkich. Nie przechodź koło nich dumnie i odpychająco. Powiedz im jakieś dobre słowo; zrób im jakąś przyjemność; okaż zainteresowanie nimi. W ten sposób dokonujesz pracy społecznej, za którą będą ci wdzięczni jeszcze długo po śmierci. Pracy społecznej, która w dzisiejszych czasach zarażonych kastowością więcej jest warta i bardziej skuteczna, niż wszystkie piękne mowy na zjazdach i kongresach. "Czyż nie mamy wszyscy jednego Ojca? Czyż nie stworzył nas jeden Bóg?" (Ml 2, 10).
To także pociągało serca ku Zbawicielowi na godach w Kanie, że radował się z radującymi i jeszcze bardziej ich rozradował swoim cudem. W ten sposób odsłonił nam dobry Mistrz cząstkę prawdziwego poglądu na życie. W ten sposób już z góry potępił tych ponurych i surowych, którzy sobie uroili, że wszelką choćby niewinną przyjemność trzeba zaryglować. A więc i ty nie usuwaj się od godziwej, chrześcijańskiej rozrywki, która Bogu się podoba i religię czyni miłą. Pamiętaj na napomnienie apostolskie: "Weselcie się z tymi, którzy się weselą. Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi" (Rz 12, 15.17).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.