TAKŻE PRZEZ:
"Powiedział do Niego urzędnik królewski: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko" (J 4, 49).
Słyszałeś nieraz o takich, którzy przy śmierci swoich bliskich nie mogli ochłonąć z bólu i smutku. Także o takich, którzy w podobnych wypadkach zrywali z religią, podnosili pięść ku niebu i w rozpaczliwym gniewie pytali: "Jakże mógł mi Bóg coś podobnego uczynić?!"
Głupi, którzy tak czynią! Jak gdyby wszechpotężny Bóg i Stwórca musiał postępować według ich woli. On, o którym czytamy: "Bóg jest Panem nieba i ziemi" (Dz 17, 24). A mizerny człowieczek chce z tym Panem się prawować? Jest to niedorzecznością, a równocześnie zuchwalstwem.
Głupi, którzy tak czynią! Jak gdyby wszystkowiedzący i najlepszy Bóg nie umiał wszystkim pokierować jak najlepiej. Woła on na nas krótkowzrocznych i ciasnego poglądu: "Myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - wyrocznia Pana. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje - nad waszymi drogami i myśli moje - nad myślami waszymi" (Iz 55, 8). To jednak nie ulega żadnej wątpliwości, że w wieczności poznamy jasno, że było to łaską bożą, że Pan to lub owo dziecię wcześnie przeniósł do ogrodu niebieskiego; że było to łaską bożą, iż żona, mąż, brat, siostra zostały nam niejako wyrwane od naszego boku. Wtedy z uwielbieniem i czcią zawołamy: "Bóg dobrze uczynił wszystko" (Mk 7, 37).
Głupi, którzy to czynią! Bo ostatecznie śmierć przynosi przecież życie lepsze, bo wieczne i szczęśliwe. Jest ona zapowiedzią przeobfitej, wszystko przewyższającej chwały. I nad tym mielibyśmy się jeszcze smucić, biadać i na to narzekać?
Dlatego koniec z niechrześcijańską żałobą! Chrześcijańskiej żałobie niech towarzyszy cicha, ale głęboka radość ze szczęśliwego losu naszych umiłowanych zmarłych. Św. Ambroży pisze: "To życie wypełnione jest tylu nieszczęściami, że śmierć w porównaniu z nim zdaje się dobrodziejstwem, a nie karą".
Nie zazdrośćmy więc naszym zmarłym wybawienia od wszelkiego zła. Nigdy więc nie smuć się wbrew woli Bożej! Nigdy też nie smućcie się "jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei" (1 Tes. 4, 13).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.