TAKŻE PRZEZ:
"Jezus rzekł do paralityka: Ufaj, synu!" (Mt 9, 2).
Tu stajesz w obliczu przemiłej postaci, której Apostoł wydał wszystko mówiące świadectwo: "Przeszedł On dobrze czyniąc" (Dz 10, 38). Ta szczególna miłość ku ludziom i dobroć Odkupiciela spostrzegła cielesne i duchowe niedostatki paralityka i uwolniła go od nich: "Ufaj synu!"
Miłujący Bóg zawsze i wszędzie taki był. Wejrzał na nędzę wypędzonej Hagar, jawnogrzesznicy schwytanej na grzechu cudzołóstwa, łotra, Piotra i od razu potrafił zamienić ją w radość. Niech cię to więc pobudzi do ufności. Cóż byśmy poczęli, my nędzni ludzie w przeróżnych biedach i uciskach ziemskiej pielgrzymki, gdyby nam zabrakło tego Pocieszyciela? Niewierzący chwyta za truciznę, za powróz czy rewolwer i wtedy musi słusznie obawiać się, że dopiero w wieczności spotka go prawdziwe cierpienie. Kto zaś wie, że jest jeden Bóg, który rządzi światem i każdym człowiekiem poszczególnie, jeden Bóg, który wzywa wszystkich do siebie: "Przyjdźcie do Mnie, a Ja was pokrzepię" (Mt 11, 28) - taki nie chwieje się ani ociąga, choćby nie wiadomo jak straszne przyszły na niego cierpienia. Nuci on wtedy sobie pełne ufności melodię: "Oczekuj, duszo droga, oczekuj! - Przyjdzie Pan. Złóż wszystko w ręce Boga, on wejrzy na twój stan. I choć się wszystko łamie, przy tobie zawsze on, wszechmocne jego ramię strzeże cię ze wszech stron".
Odśwież się dlatego w dziecięcej ufności w Boga, Wspomożyciela. Nie chwiej się tylko i nie biadaj w zwątpieniu. Odwieczny Bóg żyje! W swojej pomocnej i pocieszającej dobroci jest zawsze ten sam: jak przed tysiącami lat, tak i dziś i zawsze! Zasłuż sobie na pochwałę Pisma św.: "Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim, który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje. On wiary dochowuje na wieki, daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym!" (Ps 146, 5-7).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.