TAKŻE PRZEZ:
"A do nich rzekł: Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?" (Łk 14, 5).
Zbawiciel wystąpił zdecydowanie i praktycznie przeciw obłudnym pobożnisiom, którzy kurczowo trzymali się litery. Co by on tak dziś wpisał w pamiętnik gwałcicielom niedzieli?
"Popełniacie krzyczącą niesprawiedliwość względem Najwyższego!" - Bezsprzecznie! W pierwszym rzędzie Bóg ma prawo rozporządzać naszym czasem; jest on bowiem jego darem. Dalej, co do czasu daje przez osobne przykazanie swoje rozporządzenie: "Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy" (Wj 20, 8-10). Trafnie zauważa św. Jan Chryzostom: "Bóg daje ci sześć dni, a sobie jeden tylko zastrzega, dzień siódmy. A ty nie masz na tyle poszanowania dla Pana, byś mu poświęcił ten dzień - przeciwnie ty bezcześcisz nawet jego! Nie obawiasz się przez wydzieranie Bogu samemu tego świętego dnia stanąć na równi ze zbrodniarzem świętokradcą, który rabuje z Kościoła święte skarby."
Powiedziałby Chrystus dalej: "W postępowaniu waszym jest szczyt niedorzeczności względem was samych!" - Jest to znowu jasne jak na dłoni. Z jednej strony samowolnie pozbawiacie się tylu łask bożych, tylu błogosławieństw, które płyną z uczestnictwa we Mszy św. i ze słuchania słowa bożego. Z drugiej strony ci, którzy nie uznają niedzieli za dzień boży, ściągają na głowę swoją przekleństwo Najwyższego. Zagroził On takim ludziom "pożerającym ogniem" (Jr 17, 27); "wylaniem swego gniewu, aby ich wyniszczyć" (Ez 20, 13). Tu masz znowu wyjaśnienie tylu różnych nieszczęść w rodzinach, tylu klęsk na polach i niwach, tylu katastrof dni naszych. I na pewno wiele kar w wieczności!
Użyj całego swego wpływu do tego, by dzień Pański był święcony. Sam świeć dobrym przykładem. Wryj sobie głęboko w pamięć słowa św. Grzegorza z Nazjanzu: "Święcąc niedzielę gromadzimy skarb dóbr dla naszej duszy, którego posiadaniem będzie się cieszyła trwale i po wszystkie wieki".
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.