TAKŻE PRZEZ:
"Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?" (Łk 14, 3).
Porusza tu Chrystus kwestię święcenia u żydów szabatu, odpowiadającego chrześcijańskiemu święceniu niedzieli. Znaczenie jej jest jasne jak słońce, od chwili kiedy Bóg sam położył pod nią swą pieczęć. Czytamy bowiem: "A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając" (Rdz 2, 2.3). Potem wśród grzmotów i błyskawic nadał Bóg prawo: "Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić" (Wj 20, 8). Na pamiątkę, iż w niedzielę Chrystus powstał z martwych, święci się odtąd niedzielę zamiast soboty. Niedziela jest dniem spoczynku. - Od upadku grzechowego świat jest warsztatem. Praca jest losem człowieka, wszystko jedno ręczna czy umysłowa. Lecz tak jak cięciwa łuku traci swą sprężystość, gdy jest w ustawicznym napięciu, tak samo i człowiek, który nie przerywa pracy, opada ze sił. Dlatego troskliwie przewidujący Bóg dał przykład spoczynku w siódmym dniu. Dlatego też wydał wielce życzliwy przepis: "Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło" (Wj 20, 9.10).
Oczywiście prace, których domaga się należna miłość ludzi i zwierząt za przykładem samego Zbawiciela są dozwolone. Zresztą w tej kwestii ma coś do powiedzenia także doświadczenie: Pracy w dniu Pańskim nie towarzyszy błogosławieństwo! Co urwiesz Bogu z niedzieli, to znowu diabli wezmą! Co zyskasz w niedzielę, to stracisz w poniedziałek! Albowiem znowu powiada Pan: "Przeto zachowujcie szabat, który winien być dla was świętością. I ktokolwiek by go znieważył, będzie ukarany śmiercią, i każdy, kto by wykonywał pracę w tym dniu, będzie wykluczony ze swojego ludu" (Wj 31, 14).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.