TAKŻE PRZEZ:
"Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się!" (Łk 2, 10).
Nadeszła uroczystość Bożego Narodzenia. Święta noc! Oddaj się duszą całą radości. Św. Leon Wielki woła do ciebie: "Narodził nam się Zbawiciel; cieszmy i radujmy się! Gdyż nie godzi się chodzić ze smutnym obliczem w dniu narodzin Życia." Spojrzyj z rozradowaną duszą w żłóbek i módl się prosto i serdecznie: "O Dziecię pełne miłości, przedziwne Dziecię, skarbie świata i rodu ludzkiego, chwała Tobie! Niesiemy Ci serca w darze! Spraw, byśmy Cię zawsze miłowali, ucz nas kochać Cię coraz więcej, bądź nam królem po wszystkie czasy teraz i po wszystkie wieki!"
Następnie ciesz się z potrójnej Najświętszej Ofiary.
Pierwsza Msza św. nazywa się "anielską". Ma ona być pochodnią nadziei. Po upadku grzechowym stanął u wrót raju anioł z ognistym mieczem, a na czole jego było wyryte: "Zamknięty!" Nad żłóbkiem stoi anioł z gałązką oliwną pokoju i nuci pieśń ufności: "Nie bójcie się! Pokój ludziom dobrej woli!" Śmiało więc złóż przy żłóbku dobrą wolę. Precz tylko ze złą wolą. Zawsze i wszędzie!
"Pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do Betlejem" (Łk 2, 15).
Druga Msza św. "pasterska" ma nieść zdroje pociech. Nie cesarzowi Augustowi, nie królowi Herodowi, nie doktorom i uczonym, nie bogatym, lecz prostym pastuszkom została objawiona szczęśliwa wieść przyjścia Pana. Oto pierwsze socjalne dzieło Odkupiciela! Bądź prosty i pojętny, a stanie się także twoim udziałem radość całego świata,
"Gdy zaś Jezus narodził się, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli" (Mt 2, 1).
Msza św. "królewska" ma nam przynieść wiarę. Św. Trzej Mędrcy wyznają przez dar złota charakter królewski Dzieciątka, przez kadzidło jego bóstwo, a przez mirrę jego cierpiącą i podległą śmierci naturę ludzką. Wiary ich nie potrafiło zachwiać ubóstwo i niedostatek, z jakim się spotkali. Tak wierz i ty także! Nie zważaj na pierwiastek ludzki w Kościele!
Na końcu idź za prośbą św. Franciszka z Asyżu: "Miłujmy Dziecię betlejemskie!"
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.