TAKŻE PRZEZ:
Rekolekcje: Opanowanie pokus.
Rozważ raz jeszcze zamierzoną przez Boga rolę pokus.
One umacniają twoją przyjaźń z Bogiem. Owszem, one zadzierzgają jakieś tajemne węzły między Bogiem, a duszą. Częścią przez świadomość, że bez Boga nic nie możesz, częścią dzięki licznym wołaniom o pomoc, częścią zaś dzięki głębokiej ufności położonej w Bogu. "Nie lekceważ karania Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza. Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje" (Hbr 12, 5).
Pokusy działają także wychowawczo. Kto nigdy nie przechodził udręki pokus, ten łatwo na widok pokus innych daje się unieść. Wtedy sypią się takie wyrażenia, jak: głupstwo! urojenie! nonsens! histeria! Dopiero ten, który sam musiał uporać się z różnorodnymi trudnościami zrozumie drugich, ma dla nich wyrozumiałość i potrafi dobrze ich pojąć. Dlatego też słusznie woła Pismo św.: "Kto nie jest kuszony, cóż wie?" (Syr 34, 9).
One upodabniają do Chrystusa. Zbawiciel jest wzorem naszym. On powinien, jak powiada Apostoł, "być w nas ukształtowany" (Ga 4, 19). Także Chrystus kuszony! Ten, którego "Duch wyprowadził na pustynię, aby był kuszony przez diabła" (Mt 4, 1). Ten, który dopuścił na siebie pokusy w ogrodzie getsemańskim i na krzyżu. I tu znowu sprawdza się zasada. "Uczeń nie przewyższa nauczyciela" (Mt 10, 24).
Przynoszą one bogate zasługi. Do św. Mechtyldy powiedział Zbawiciel: "Ile pokus, tyle pereł w koronie"! Jest to tylko opisanie słów św. Pawła: "Jeżeli ktoś staje do zapasów, otrzymuje wieniec tylko /wtedy/, jeżeli walczył przepisowo" (2 Tym 2, 5). Tak więc pokusy mają w sobie coś, co należy cenić. Nie oburzaj się na nie. Ufność połóż w Mistrzu, który przez swoje pokusy wysłużył ci siły, byś każdej ale to każdej pokusie mógł się oprzeć zwycięsko. Mów za Apostołem: "Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia" (Flp 4, 13).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.