TAKŻE PRZEZ:
Rekolekcje: Opanowanie pokus.
Jedną z najgłówniejszych przeszkód w wspinaniu się na wyżynę doskonałości są pokusy. Nie na darmo nauczył nas Zbawiciel modlić się w Ojcze nasz: "I nie wódź nas na pokuszenie" (Mt 6, 13). Co więc należy sądzić o pokusach? Niekiedy są one następstwem grzechów, zwłaszcza pokusy przeciw czystości. Te grzechy rozwijają w nas pewną skłonność, która nas nęci bezustannie bądź to myślami, bądź też pożądaniami. W takim razie nie pozostaje nic innego uczynić, jak w pokornej skrusze pochylić czoło i wyznawać: "Odbieram słuszną karę za uczynki" (Łk 23, 41).
Pokusy przychodzą, by wypróbować naszą wierność względem Boga. W chwilach spokoju, ciszy, służba boża nie sprawia większych trudności. Ale gdy Zbawiciel wyśle swego inspektora, pokusę, wtedy dopiero pokazuje się, czy cnota nasza jest prawdziwa. Albowiem czytamy: "Pan, Bóg twój, doświadcza cię, chcąc poznać, czy miłujesz Pana, Boga swego" (Pwt 13, 4).
Przychodzą one, by umocnić fundamentalną cnotę, pokorę. Że tak powiemy, są one balastem dla naszej łodzi życia, która powinna zanurzać się na pewną konieczną głębokość. Jak pięknie mówi o sobie Apostoł: "Żebym się nie unosił pychą" (2 Kor 12, 7).
Przychodzą one, by nas oczyścić. Wody stojące gniją, lecz gdy wychłoszczą je burze, przeczyszczają się i wyrzucają wszelkie brudy na brzeg. Dlatego próby i doświadczenia narodów - prześladowania, walki kulturowe - mają też swoje strony dodatnie, tak jak pokusy poszczególnych jednostek. Są one procesem oczyszczania się. Wskazują, że jest jeszcze w nas coś, czego należałoby się wyzbyć. "A żeś był przyjemny Bogu, potrzeba było, aby cię pokusa doświadczyła" (Tb 12, 13).
Przychodzą one dla naszego umocnienia. Drzewo, które wystawione jest na burze, zapuszcza korzenie głębiej i ostatecznie tak się umacnia, iż potrafi się oprzeć wszelkim nawałnicom. Tak też dusza wystawiona na pokusy czyni mocniejsze postanowienia, modli się żarliwiej, zdobywa się na heroiczne akty cnót i wzrasta w siły, nie wiedząc o tym wcale. Dlatego powiada Apostoł narodów: "Moc bowiem w słabości się doskonali" (2 Kor 12, 9).
Oto, jak piękne i wzniosłe zadania mają pokusy w planach Bożych względem świata. A dodać trzeba, że trwanie ich w porównaniu z wiecznością, to chwilka tylko. Potem następuje zapłata za wierność. "Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia" (Jk 1, 2).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.