TAKŻE PRZEZ:
Rekolekcje: Obowiązki stanu.
Rekolekcje stawiają sobie za cel poprawę życia na przyszłość. Dlatego muszą pouczać o obowiązkach stanu i im odpowiadających cnotach, by pełnić je z nową sumiennością. "O tym rozmyślaj, co ci nakazane" (Syr 3, 22).
Bóg przykazał ci pracować. Praca jest pierwszym prawem Bożym dla wszystkich: "W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie" (Rdz 3, 19). Pracy domaga się natura. Bowiem zdrowie i zadowolenie zależą od sumiennej pracy. "Człowiek samowystarczalny i pracujący - wiodą życie przyjemne" (Syr 40, 18). Praca jest zaszczytna, odkąd Syn Boży uszlachetnił ją własną pracą. Praca daje też prawo do wiecznej zapłaty, albowiem Pan przyrzekł: "A co będzie słuszne, dam wam" (Mt 20, 4). Kieruj się więc w życiu świętym poczuciem obowiązku.
Bóg przykazał ci, byś był pobożny: "Pobożność do wszystkiego jest pożyteczna". Łaciński wyraz na pobożność: "devotio" oznacza oddanie się Bogu. Powinieneś więc pamiętać z chętnym oddaniem się o swoim Stwórcy i Bogu w rannym i wieczornym pacierzu, jak też w modlitwach przed i po jedzeniu, w odmawianiu modlitwy "Anioł Pański", jak w święceniu niedzieli i częstej regularnej Komunii św. Tej drobnostki nie możesz odmówić. On także to wynagrodzi! "Pokolenie prawych dozna błogosławieństwa" (Ps 112, 2).
Bóg przykazał ci kochać rodziców: "Czcij ojca twego i matkę twoją!" (Wj 20, 12). Jest to prawem czysto naturalnym, albowiem po Bogu wszystko masz do zawdzięczenia swoim rodzicom. A w ślad tego przykazania idzie szczególne błogosławieństwo lub szczególne przekleństwo! Doświadczenie stwierdza to namacalnie po wszystkie czasy.
Miej więc dużo miłości dla rodziców, zwłaszcza dla rodziców starych i chorych. Nie usuwaj ich gdzieś na ubocze! Nie czyhaj na ich śmierć! Miej wzgląd na ich słabości. Zasłuż sobie na błogosławieństwo czwartego przykazania!
Pamiętaj o napomnieniu Apostoła: "Modlę się o to, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości" (Flp 1, 10n).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.