TAKŻE PRZEZ:
Rekolekcje: Odwrócenie się od grzechu.
Nawróciłeś się z ufnością do Boga. Teraz chodzi o użycie środka, który sam Bóg podał ludziom, by zmazać popełnione grzechy - o spowiedź świętą.
Spowiedź św. jest sakramentem.
Słowa ustanowienia znasz doskonale: "Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone; a którym zatrzymacie, są zatrzymane" (J 20, 23). Przez to polecenie dał Chrystus apostołom władzę odpuszczania lub zatrzymywania grzechów, a ponieważ Kościół jego miał trwać dalej - także wszystkim ich następcom. Musieli więc urządzać jakieś badanie, które grzechy mają odpuszczać, a które zatrzymywać. Takie zaś badanie tylko wtedy można przeprowadzić, jeżeli człowiek wypowie swoje grzechy, wyzna je, czyli gdy się spowiada. Tak wierzono po wszystkie czasy; tak też praktykuje się dziś. Zarówno przez wielkich, jak i maluczkich! Papież spowiada się tak samo jak zwykły kapłan, tak katolicki monarcha, jak prosty obywatel, tak wykształcony, jak zwyczajny prostaczek.
"Ale dlaczego między mnie a Boga ma się zawsze wciskać spowiednik, zwyczajny człowiek? Ja sam już ułożę sobie sprawy z Bogiem!" - Tak mówią ci, których nie stać na głębszą refleksję. Gdyby ktoś chciał powiedzieć: "Cóż mnie może obchodzić sąd i sędzia? Ja sam załatwię sobie sprawę z królem!" I gdyby ten poddany chciał pójść do króla i powiedzieć mu: "Ty jesteś moim jedynym sędzią, poddam się tylko twemu wyrokowi" - co by odpowiedział mu na to król? - "Dobrze, moje dziecko, lecz moją wolą jest, byś się poddał przeze mnie samego ustanowionym sędziom."
Zaniechaj więc bezużytecznych, niekatolickich i nieuzasadnionych narzekań na spowiedź.
Tu sam Bóg przemówił i jak chciał rozporządził. Zatem koniec z wszelkimi debatami! Tu mają zastosowanie słowa Ducha Świętego: " Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je wyznaje, porzuca - ten miłosierdzia dostąpi" (Prz 28, 13).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.