TAKŻE PRZEZ:
Rekolekcje: Czego one żądają?
Zapytasz może przedtem: "Co one dają?" Odpowiedź, choć nie wprost, miałeś już w poprzednim rozważaniu. Lecz można jeszcze dorzucić: rekolekcje są środkiem wielkich łask bożych i to dla wszystkich bez różnicy tak dla sprawiedliwych, jak też i dla grzeszników! Bóg bowiem dał przyrzeczenie: "Chcę ją przynęcić, na pustynię ją wyprowadzić i mówić jej do serca" (Oz 2, 16). W samotności domu rekolekcyjnego łaska Boża ma swobodniejszy i łatwiejszy dostęp do duszy, niż w wirze życia codziennego. Świadczą o tym tysiączne podziękowania nieraz wśród łez i tysiączne listy dziękczynne!
Ale i tu sprawdza się stare przysłowie: "Bez pracy nie ma kołaczy!" Dlatego rekolekcje wymagają najpierw od człowieka dobrej woli: "Pokój ludziom dobrej woli" (Łk 2, 14). A więc przystępuj do rekolekcji bez jakichś ubocznych, nieczystych, samolubnych lub nieuczciwych zamiarów. Poddaj się im z ochotną, dobrą wolą. Żądają one dużo modlitwy: "Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą" (Ps 127, 1). Zawsze ci najlepiej odprawili rekolekcje, którzy w wolnych chwilach najwięcej się modlili i czas spędzali na kolanach przed tabernakulum. Rekolekcje żądają ofiary. Ofiary z kilku złotych na utrzymanie domu rekolekcyjnego, który jest zadowolony, jeżeli może jako tako dojść do końca ze swoimi finansami. Ofiary z drobnych niedogodności, które niejednokrotnie są związane z przebywaniem w obcym domu. Ofiary milczenia, przestrzegania porządku, opanowania chętki krytykowania, rezygnacji z palenia tytoniu itp. Żądają one odpowiedzi na niemiłe może pytanie: "Czy nie są te ćwiczenia może ostatnimi wielkimi dniami łaski w moim życiu? Czy w zamiarach Bożych nie mają one być dla mnie światłem, jakie nawróciło Pawła w drodze do Damaszku?" To pewne, że łaska Boża ma swoje dni i godziny, które nigdy nie wracają!
Jeśli wreszcie weźmie się za towarzyszy i przewodników na dni rekolekcji Serce Jezusa, Matkę dobrej rady i cichego Józefa św., to bez wątpienia będą one wtedy "czasem upragnionym, dniem zbawienia" (2 Kor 6, 2).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.