TAKŻE PRZEZ:
"Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi" (Łk 15, 2).
Tak samo postępuje Zbawiciel także i dziś, a mianowicie w Najświętszym Sakramencie. Co za dobroć! Co za miłość! Któż zdoła ją pojąć?
W raju przestawał Bóg z człowiekiem; wiódł swój lud w przeprawie przez pustynię; mieszkał nawet wśród narodu wybranego. Tu zaś oddaje się ludziom! Wybornym pokarmem musiał być owoc z drzewa żywota i manna na pustyni i tajemniczy chleb Eliasza i cudownie rozmnożony chleb przez Zbawiciela dla rzesz, które szły za nim, W Eucharystii zaś sam Bóg oddaje się na pokarm!
Zwróć też uwagę na przedziwnie skromne zachowanie się Pana w Eucharystii. Ongiś na Synaju zjawił się on wśród grzmotów i błyskawic; w świątyni wzbroniony był przystęp w jego pobliże; na końcu świata przyjdzie w chwale i bożym majestacie. Tu zaś wśród nas mieszka on pod nikłymi postaciami chleba. W Starym Zakonie mieszkał tylko w jednej świątyni. Tu zaś znajdziesz go na tysiącach miejsc i jakże łatwo możesz go mieć wśród siebie! Nie zważa On wcale na stan, stanowisko, odzienie, przeszłość, ani na liczne wady duchowe. Jemu wystarcza serce wolne od ciężkiego grzechu.
Przypomnij sobie wstrząsające okoliczności, w jakich Boski Mistrz ustanowił Najświętszy Sakrament. W przeszłości widział On niewdzięczność swego narodu. Obecnie patrzy na trwożliwe zachowanie się swoich uczniów. W przyszłości czeka go w tym cudzie miłości tyle obojętności i tyle podłości. A jednak nie cofa się!
Niechże więc i tobie czerwone światełko wiecznej lampy przypomina żar miłości twego Mistrza w Eucharystii. Pocieszaj Jezusa w Najświętszym Sakramencie przez częste odwiedzanie go i częstą Komunię św. Wołaj często i coraz częściej wobec całego świata: "Chwała i dziękczynienie bądź w każdym momencie, Jezusowi w Przenajświętszym Boskim Sakramencie!"
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.