TAKŻE PRZEZ:
"Wtedy rozgniewany gospodarz nakazał słudze: Wyjdź co prędzej na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, niewidomych i chromych" (Łk 14, 21).
Znana śpiewka. Chrześcijanie starych katolickich krajów przechodzą nad wezwaniem do częstej Komunii św. do porządku dziennego, podczas gdy prości - czarni, Chińczycy na misjach pogańskich wyciągają obydwie dłonie po chleb aniołów. Świat dzisiejszy kryje się za szaniec wykrętnych pozorów, jak już ubolewał Leon XIII.
Jeden z takich brzmi: Przecież niepodobna stale się spowiadać!
Ale powiedz tylko, czy Komunia św. i spowiedź są nieodłączne? Jeżeli tak, to rzeczywiście kapłani byliby skazani na bezustanne słuchanie spowiedzi, a ci, co często komunikują na ustawiczne spowiadanie się. Coś z tego musi więc ustąpić. Częsta Komunia św. nie może ustąpić ze względu na cele Chrystusa i jego Kościoła. A więc musi ustąpić spowiedź. I rzeczywiście spowiedź może ustąpić. Gdyż ona jest ustanowiona w pierwszym rzędzie w celu odpuszczania grzechów śmiertelnych. Zaś Komunia święta gładzi grzechy powszednie. Dlaczego więc chcieć ustawicznie spowiadać się z grzechów powszednich?
Oprócz tego dobrze wiedzieć, że Kościół sam jest za rozumnym ograniczeniem niekoniecznych spowiedzi. W prawie kanonicznym czytamy: "Wierzący chrześcijanie, którzy mają zwyczaj codziennie komunikować w stanie łaski z dobrą i pobożną intencją, choćby nawet raz, drugi w tygodniu opuścili Komunię św., mogą wszystkie zyskiwać odpusty i to bez spowiedzi".
Dlatego nie należy w tej kwestii żądać więcej, niż sam Kościół się domaga. I to ani od siebie, ani od innych! Wzbijaj się na szczyty ufności do Zbawiciela w Eucharystii i powierzaj jego wspaniałomyślnemu Sercu swoje codzienne nędze. On zmaże je. Albowiem Kościół św. uczy: "Komunia św. gładzi winy powszednie".
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.