TAKŻE PRZEZ:
"To jest chleb, który z nieba zstąpił" (J 6, 58).
Boże Ciało! Uroczystość Eucharystycznego Ciała naszego Zbawiciela! Dzień triumfu i chwały naszego Mistrza! Wszystko weseli się, ożywione niezwykle podniosłym nastrojem. Wszystko przystrojone i w odświętnych szatach. Ulice, drogi i domostwa toną w mnóstwie sztandarów, kwiecia i obrazów. A hen pod niebo płyną potężne radosne śpiewy: "Oto chleb Aniołów błogi, dan biegnącym w niebios progi, iście synów chleb przebłogi"...
Z tysiącami ludzi składasz także ty hołd umiłowanemu Zbawcy przez udział w uroczystej procesji. Uczyń to całą duszą i pamiętaj, że Procesja Bożego Ciała jest wyznawaniem wiary. Wiary w obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Idź dlatego za baldachimem z taką czcią, jak ongiś Maryja, ta żywa monstrancja, szła w swojej procesji Bożego Ciała poprzez góry! Strzeż się, byś brakiem pobożności, rozglądaniem się nie dał zgorszenia innowiercom i nie dał im powodu do szyderstwa.
Procesja Bożego Ciała to sposobność do dziękczynienia. Dlaczego ustanowił Zbawiciel ten Sakrament? Przewidział naszą słabość i rzekł: "Żal mi ludu" (Mk 8, 2). Poznał całą naszą niemoc i rzekł: "Nie zostawię was sierotami" (J 14, 18). Ulitował się nad naszym opuszczeniem i przyrzekł: "Oto ja jestem z wami po wszystkie dni" (Mt 28, 20). Co za miłość! To zasługuje na nieograniczoną wdzięczność z twojej strony. Oby więc płynęły pochwalne pieśni z twej wdzięcznej duszy, jak ongiś Magnificat płynęło z przepełnionego wdzięcznością serca Maryi. Procesja Bożego Ciała musi być wynagradzająca. Czegóż to nie dopuszczono się względem tego sakramentu miłości? Przez obojętność, niewiarę, oziębłość, przez niegodne Komunie św., przez zbezczeszczenie ołtarzy i nieuszanowanie świątyń. Przepraszaj i wynagradzaj za to wszystko, a będziesz mógł liczyć na szczególne błogosławieństwo Zbawiciela tak dla siebie, jak też dla domu i swojej rodziny. Wołaj sercem i ustami: "Oto sakrament szczęśliwości! Oto symbol jedności! Oto związek miłości!"
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.