TAKŻE PRZEZ:
"Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz" (J 1, 23).
Ty rozpocząłeś już przygotowywać drogę Panu poprzez przebudowę swego serca na czysty, piękny i ciepły żłóbek dla Jezusa. Teraz zaś postanów sobie sprawić także materialny żłóbek świąteczny.
Idź śladami św. Franciszka z Asyżu. Wystawił on w 1223 r. w lesie koło Greccio żłóbek i obchodził przy nim pamiątkę tajemnicy Bożego Narodzenia. Podczas uroczystej celebry przy żłóbku jako diakon miał kazanie, którego punktem kulminacyjnym były słowa: "Miłujmy Dzieciątko Betlejemskie!"
Takie popularne wyobrażenie żłóbka przyjęło się wkrótce w świecie chrześcijańskim. Dziś nie ma prawie katolickiej świątyni, w której by podczas Bożego Narodzenia brakowało żłóbka. Bogu chwała! Także w wielu chrześcijańskich domach, rodzinach, zakładach i szkołach stał się żłóbek rodzinnym zwyczajem.
Postaraj się i ty o żłóbek dla swego domu! Dlaczego? Bo jest źródłem licznych radości. Radości, które mają na sobie odblask boskości, wieczności, nieba i kierują serca w górę. Ma on swój urok dla młodego i starego! Postaraj się o żłóbek, gdyż on daje bogatą w treść naukę. Leon Wielki pisze: "Tajemnica Narodzenia Chrystusa Pana nieskończenie przewyższa wszelką ludzką wymowę. I właśnie żłóbek świąteczny ułatwia zrozumienie tych wzniosłych i niepojętych tajemnic. Kieruje nasze oko w głębiny miłości Boga i jego miłosierdzia, w przepaść grzechu i winy! Oko dziecka i dorosłego!"
Postaraj się o żłóbek dla domu, bo on niesie pobożne zbudowanie. Najświętsza Maryja Panna, św. Józef, aniołki, pobożni pastuszkowie, owieczki na pastwisku, mędrcy składający hołd - czy to wszystko nie jest już podniosłym kazaniem? A cóż dopiero samo Dzieciątko w stajence! O nim powiada św. Bernard: "Jeszcze nie mówi nic jego język, a przecież wszystko, co jest w nim i koło niego, woła, naucza, głosi Ewangelię. Nie milczą nawet drobniutkie jego członki!" Nadto uczy tak budująco i dosadnie pogardy rzeczy ziemskich, cierpliwości w nędzy, umiłowania ubóstwa, dążenia do rzeczy wyższych.
Tak więc żłóbek w rodzinie jest źródłem szczególnego błogosławieństwa i radości. Duch żłóbka to duch Chrystusa. Propaganda żłóbka to najlepszy sposób propagandy nauki Chrystusowej! I właśnie tego potrzeba naszym czasom jak chleba codziennego. Naprzód więc ze żłóbkami do każdego domu, aż wszystkie, wszystkie rodziny będą z serca przed żłóbkiem śpiewać: "W żłobie leży, któż pobieży kolędować małemu Jezusowi..."
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.