TAKŻE PRZEZ:
"Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: Widziałam Pana" (J 20, 18).
Była to największa radość wielkanocna Magdaleny. Lecz nie potrzebujesz jej wcale tego zazdrościć, gdyż nie mniej od niej posiadasz. Oglądasz przecie ustawicznie swego Pana i Mistrza w Najświętszym Sakramencie. A oglądasz go tu jako rękojmię swego własnego błogosławionego zmartwychwstania!
Swego zmartwychwstania?
Ależ naturalnie. Albowiem mocą Komunii św. poskromisz twoją niższą naturę, skłonną do złego, a ożywisz wzrost cnót - fundament twego chwalebnego zmartwychwstania. Przez Eucharystię będziesz jednym ciałem z Chrystusem: "Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim" (J 6, 56), Oto nowa racja, by Chrystus powołał cię kiedyś do nowego życia jako cząstkę siebie samego. Wreszcie znasz obietnicę Zbawiciela: "Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym" (J 6, 54),
Słusznie więc św. Ignacy męczennik nazywa Najświętszy Sakrament zbawiennym środkiem nieśmiertelności. Kościół zaś św. mieni go rękojmią wiecznego żywota.
Do tego dodać należy opinię wielu teologów, że ciała często komunikujących, których życie i ich miłość odpowiada częstszemu łączeniu się z Jezusem, będą odznaczać się osobliwą chwałą. Mówią oni o specjalnej aureoli eucharystycznej.
Wesel się więc w Komunii św. Obchodź możliwie najczęściej z Magdaleną święto zmartwychwstania podczas Mszy św. i wołaj uszczęśliwiony: "Widziałem Pana!" Ale też nie stawiaj przeszkód błogosławionemu działaniu Boga Eucharystycznego; przede wszystkim przez pobożność odstraszającą, pobożność niewłaściwą, przez pobożność szorstką, pozbawioną tchnienia miłości! Bądź także głęboko przekonany, że nie tyle w organizacjach i przeróżnych konferencjach, nie w sporcie i podróżach, nie w teatrze i muzyce, nie w szumnych mowach należy szukać odrodzenia ludzkości - ale przede wszystkim w Komunii św. W jak najściślejszej łączności z Tym, który powiedział: "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem" (J 11, 25).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.