TAKŻE PRZEZ:
"Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu" (Mk 16, 6).
Dziś Wielkanoc. W Kościele rozbrzmiewają radosne pieśni. Oblubienica Chrystusowa woła w tym okresie z radością raz po raz do świata chrześcijańskiego: "Oto dzień, który Pan uczynił: radujmy się zeń i weselmy!" (Ps 118, 24). W pierwotnym Kościele dnia tego pozdrawiali się chrześcijanie pozdrowieniem wielkanocnym: "Zmartwychwstał Pan prawdziwie. Alleluja!"
Weź i ty udział w radosnym, chrześcijańskim triumfie wielkanocnym. Na wszystkich grobach świata widnieje napis: "Tu spoczywa..." Tylko w Jerozolimie lśni na kamieniu grobowym nigdy niesłyszana wieść: "Powstał z martwych!"
Wesel się, bo skończyły się wszelkie cierpienia i boleści dobrotliwego Mistrza. Zdrada, śmierć, wszystko się skończyło, wszystko przeszło. Przeszło na zawsze! "Chrystus już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy" (Rz 6, 9).
Wesel się, bo Zmartwychwstały dał ci swoim zwycięstwem nad śmiercią nowy dowód na nieśmiertelność duszy. On woła do ciebie z triumfem, ale zarazem napominając łagodnie: Żyjesz dwukrotnie, a nie tylko raz jeden! Nie wszystko kończy się ze śmiercią! Nie na próżno więc pracujesz, cierpisz i trudzisz się.
Wesel się, gdyż Wielkanoc to kolebka wiary. Zmartwychwstanie Jezusa jest podpisem i pieczęcią położoną na prawdziwość głoszonej przez niego nauki. "A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara" (1 Kor 15, 17), tak charakterystycznie pisze Apostoł. W swoim zmartwychwstaniu, własną - a więc boską - mocą, okazał się on właśnie Bogiem. Stąd też boska jest jego nauka, boski jego Kościół, boska wiara, boskie jego obietnice.
Do radości świątecznej niech też dołączy się świąteczny dar. Czyń, jak uczy cię Apostoł: "Święćmy paschę nie przy użyciu starego kwasu" niechrześcijańskich zwyczajów i osobliwości - "ani kwasu złości i przewrotności", a więc precz ze złą wolą i świadomym grzechem! - "lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy" (1 Kor 5, 8).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.