TAKŻE PRZEZ:
"Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju" (Łk 23, 43).
Przy rozważaniu drugiego słowa Zbawiciela św. Cyryl zdumiony wołał w uniesieniu: "Co za przedziwna łaska! Abraham, Ojciec wiernego ludu, nie wszedł jeszcze do królestwa Jezusa Chrystusa, a mordercy będą natychmiast otwarte do niego bramy! Mojżesz i prorocy czekają jeszcze, a złoczyńca znajduje wolne wejście! Ci, co cały dzień pracowali, czekają, a ten, co przyszedł w ostatniej godzinie, bierze natychmiast zapłatę!"
Znowu mamy dowód, że Jezus przyszedł nie dla sprawiedliwych, ale dla grzesznych. To nowy dowód niepojętej dobroci Pana, o której pisze św. Ambroży: "Obfitsza łaska, niźli prośba była; zawsze więcej Pan daje, niż go o to proszono." To nowy dowód, że jemu przede wszystkim zależy na tym, by w wiecznej chwale być otoczonym dziećmi ludzkości, tymi dziećmi ludzkości, które tak ściśle zrosły się z jego Sercem.
Jednego tylko żądał Mistrz, by ufać i opierać się na jego wszechmocy i dobroci! Ten, kto posiada szatę łaski żadną miarą nie powinien bać się swojej niegodności, nie powinien trwożyć się przeszłością, ani też niepokoić się, że Pan mógłby zapomnieć o swym przyrzeczeniu. Słyszysz przecież tak świętą przysięgę: "Zaprawdę, powiadam ci!" Czy śmiałbyś jeszcze wątpić o zbawieniu dusz, czy mógłbyś zwątpić jeszcze o ratunku dla rodu ludzkiego?
Nabierz nowej otuchy także dla siebie samego. Czego to nie powinieneś się spodziewać, jeżeli kochasz swego Zbawiciela, jeżeli jesteś jego sługą z odrobiną choćby gorliwości i wierności, jeżeli we wszelkim utrapieniu szukasz Pana i pracujesz dla niego? Jeżeli w swej hojnej i przebaczającej miłości tak ubogacił Zbawiciel tego, który go obrażał - to jakimże okaże się względem ciebie, wiernego swego sługi?
Ciesz się z losu biednych grzeszników. Ciesz się losem, który ciebie czeka u dobrotliwego Odkupiciela. Czerp odwagę i ufność ze słów Apostoła: "Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska" (Rz 5, 20).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.