TAKŻE PRZEZ:
"Ojcze nasz".
Doszliśmy w liturgii Mszy św. do świętej modlitwy "Ojcze nasz". Jest ona święta, gdyż jest modlitwą w najściślejszym znaczeniu tego słowa. Sam przecież Zbawiciel powiedział: "Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz..." (Mt 6, 8-9). A u Łukasza (11, 2): "Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię". Jest ona święta, gdyż we Mszy św. umieszczona jest w najświętszym, jeśli tak można powiedzieć, miejscu między podniesieniem, a Komunią św. Jest jakby modlitwą przed ucztą Pana!
Ponadto święta ta modlitwa, "Ojcze nasz", jest cudownym streszczeniem nauki doskonałości, praktycznym rozkładem jazdy na podróż do wieczności. Posłuchaj tylko.
Najpierw otrzymujemy paszport, w którym jest mowa o dwóch podstawowych przykazaniach miłości Boga i bliźniego. Albowiem to przemówienie "Ojcze nasz, któryś jest w niebie" traktuje o tym, który chce, byśmy go miłowali jak Ojca. Traktuje o naszym Ojcu, co jest niedwuznaczną wskazówką, że wszyscy ludzie są dziećmi jednego rodzica, braćmi i siostrami w Bogu i dlatego zobowiązani do wzajemnej miłości. Dziecięca miłość najlepszego Ojca w niebie i miłość bliźniego to zrąb każdej ascezy, to karta wstępu do królestwa niebieskiego! A iluż zapomina o tym, i to tak zwanych pobożnych! Pobożności nie stanowi mnóstwo praktyk nabożnych, modlitw i Komunii św., ale potęga miłości!
W dwóch następnych prośbach jest mowa o celu podróży, którym jest chwała Boża i zbawienie własnej duszy. Albowiem "Święć się Imię twoje", znaczy tyle co: "Niech będzie Bóg uwielbiony! Wszystko dla Boga!" A "Przyjdź królestwo twoje" nic innego nie mówi, jak: "Oby się stało udziałem naszym królestwo łaski na ziemi i królestwo szczęśliwości w niebie".
Następnie w prośbie "Bądź wola twoja" poznajemy najlepszego przewodnika na podróż życiową: pełnienie woli Bożej. Kto w weselu i cierpieniu kieruje się wolą bożą, ten nie może zejść na manowce.
Głęboka i doniosła na całą wieczność jest treść "Ojcze nasz". Czy nie była ta modlitwa u ciebie dotąd bezdusznym klepaniem? Nie obarczaj się tym wyrzutem: "Ten lud sławi Mnie tylko wargami, podczas gdy serce jego jest z dala ode Mnie" (Iz 29, 13).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.