TAKŻE PRZEZ:
"Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie" (Łk 21, 32).
Staraj się o to tylko, byś teraz czegoś dokonał. Wtedy nie będziesz potrzebował lękać się o straszliwe sprawy dnia ostatecznego. Czyń przygotowania na duchowe narodziny Dzieciątka Jezus w twoim sercu, a nie przerazi cię wcale jego przyjście w roli sędziego.
Co wypada ci czynić?
Słuchaj, do czego wzywa w adwencie Kościół św.: "Nadeszła dla was godzina powstania ze snu" (Rz 13, 11). A więc precz ze wszelką gnuśnością i oziębłością w służbie Bożej! Jeżeli Syn Boga przedwiecznego podjął tak wielkie trudy dla twego zbawienia, to okaż i ty choć odrobinę podobnej gorliwości. Uczęszczaj więc w tym świętym okresie częściej, niż zwykle, na Mszę św. w dni powszednie, chodź na roraty, wstępuj w chwilach wolnych do kościoła, odmawiaj wspólnie z rodziną litanię do Imienia Jezus lub trzy adwentowe tajemnice z różańca św.: "Któregoś ty z Ducha Św. poczęła", - "Któregoś ty do Elżbiety nosiła", - "Któregoś ty w Betlejem porodziła".
Ucz się od wcielonego Syna Bożego cnót, które tak szczególnie zajaśniały w jego uniżeniu. Ucz się od niego pokory: "Ogołocił samego siebie" (Flp 2, 7). Ucz się posłuszeństwa: "Przychodząc na świat, rzekł Chrystus: Oto idę, abym spełniał wolę Twoją" (Hbr 10, 9). Ucz się jego miłości: "Chrystus umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie" (Ga 2, 20).
Staraj się zgłębić nieco te prawdy. Obudź w sobie chrześcijański nastrój adwentowy i gorliwość stosowną do tego nastroju. Módl się z Kościołem św. do Odkupiciela: "Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, i naucz mnie Twoich ścieżek! Prowadź mnie według Twej prawdy" (Ps 25, 4-5).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.