TAKŻE PRZEZ:
"Jezus odpowiedział: Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?"(J 18, 34).
Ty nie potrzebujesz pytać innych o królewski charakter Chrystusa. Rzuć tylko okiem na karty ewangelii i w dzieje świata, a przekonają cię niezbicie o królewskiej władzy Zbawiciela.
Ewangelista notuje: "Moc wychodziła od Niego" (Łk 6, 19). Morze uspokoiło się, choroby ustępowały, szatani drżeli, śmierć surowa oddawała swe ofiary, rota w ogrodzie Getsemani pada pokotem na ziemię przed jego stopy, a gdy kona na krzyżu cała natura składa mu hołd. Mądrość jego nauki nawet na najzaciętszych jego wrogach wymusza to wyznanie: "Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę" (Mt 7, 29).
Próbuj zgłębić także iście królewskie triumfy jego Kościoła. Zwycięstwa nad zbezczeszczonymi krwią prześladowcami pierwszych trzech wieków, nad przeróżnymi błędnymi naukami następnych czasów, zwycięstwa nad wewnętrznym i zewnętrznym rozkładem moralności, nad reformacją, rewolucją, zapędami sekularyzacyjnymi, nad tak zwanym oświeceniem i modernizmem. Prawdziwe triumfy, które przetrwały wszystkie potęgi ziemskie, wszystkich faraonów, cezarów, despotów, cesarzy i władców i wszystkich pogrążyły w mglistym zapomnieniu. Prawdziwe triumfy, zdobyte nie przemocą i mieczem, lecz duchem tego, który rzekł: "Miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat" (J 16, 33). Triumfy od długich dziewiętnastu stuleci!
Jest coś tragicznego w zaślepieniu i zatwardziałości świata, który wie o tych zwycięstwach, o tej potędze Chrystusa, a mimo to odmawia posłuszeństwa jego królewskiej władzy. Straszny to grzech przeciw Duchowi Świętemu!
Lecz ty nuć pieśni hołdu Panu i wołaj: "Ty, Chryste, jesteś królem chwały!" Składaj mu też hołd praktycznie, głównie przez apostolstwo świeckie. Niech będzie twoją dumą pracować, walczyć i cierpieć pod sztandarem Chrystusa Króla i jego Kościoła. Wołaj z natchnionym św. Śpiewakiem: "Z mego serca tryska piękne słowo: utwór mój głoszę dla króla" (Ps 45, 2).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.