TAKŻE PRZEZ:
"Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię" (Łk 2, 21).
Zbawiciel wiedział dokładnie, że przejdzie przez całe swoje życie w świętości pierwszych ośmiu dni, że będzie zawsze "niewinny, niepokalany i od grzeszników odłączony" (Hbr 7, 26). Do ciebie, przeciwnie, odnoszą się słowa psalmu: "Otoczyły mnie bowiem nieszczęścia, których nie ma liczby" (Ps 40, 13). Nieszczęścia, czyli zło niedobrego przykładu, cierpienia, skłonności do grzechu. Miej się więc na baczności!
Wybierz sobie jakiegoś świętego na przewodnika w tym nowym roku. Będziesz się codziennie do niego modlił i w szczególną mu się oddawał opiekę. Może wybierzesz sobie także z Pisma św. jakieś zdanie jako hasło na nowy rok.
Jednak najważniejszą jest rzeczą, byś sobie postawił niezwykle praktyczną zasadę z Naśladowania Chrystusa: "Gdybyśmy co roku jedną przynajmniej wadę z siebie wykorzenili, wkrótce stalibyśmy się doskonałymi ludźmi" (1, 11). Nie chciej tylko poprawiać wszystkiego naraz! Byś nie musiał zaliczać się do tych nierozumnych, którzy według św. Hieronima "wszystkiego skosztują po kropelce, a jednak ostatecznie wszystko porzucą". Zabierz się do tych wad i błędów, które najbardziej rażą i gorszą innych, twoje otoczenie i domowników. Ostatecznie nowy rok będzie taki, jakim ty go uczynisz!
A jaka jest twoja ufność w Boga, o ile budujesz na Bogu? Tak, rozpocznij ten rok od dziecięcego zdania się z ufnością na Boga. Bo ostatecznie wielki dobry Bóg musi wszystko uczynić. Cóż wobec Niego potrafią ludzie? Wspomnij na wspaniałe i głębokie w treść słowa Pisma św.: "Oto narody są jak kropla wody u wiadra, uważa się je za pyłek na szali. Niczym są przed Nim wszystkie narody, znaczą dla Niego tyle co nicość i pustka. Czy nie wiecie tego? Ten, co mieszka nad kręgiem ziemi, On rozciągnął niebiosa jak tkaninę i rozpiął je jak namiot mieszkalny. Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? Pan - to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego" (Iz 40, 15-29).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.