TAKŻE PRZEZ:
Królowo Patriarchów, módl się za nami!
Słusznie wzywamy w ten sposób najświętszą Dziewicę, gdyż ona to była utęsknieniem patriarchów. Te czcigodne postacie Abrahama, Izaaka i Jakuba oglądały Odkupiciela, lecz tylko w mrocznej przyszłości. Wiedzieli oni, że: "Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska spośród kolan jego, aż przyjdzie ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów" (Rdz 49, 10). I ten Odkupiciel miał być potomkiem owej pierwszej niewiasty, która zgrzeszyła w raju.
Dopiero Maryja zaspokoiła tęskne oczekiwania praojców. Możemy sobie wyobrazić jak z zapartym oddechem przyjęli w otchłani nowinę, iż Maryja stanęła stopą na ziemi i że zwiastował jej anioł niezwykłe posłannictwo. Jaka musiała tam zapanować radość, gdy Dziewica z Nazaret wyrzekła swoje "tak" i Odkupiciel w jej łonie stał się ciałem! Wielbili wtedy święci Patriarchowie Maryję jako godną chwały królową.
Także dlatego Maryja jest królową Patriarchów, iż przyćmiewa darami niezwykłymi i przywilejami nawet tych wielce przez Boga wyróżnionych mężów zamierzchłej przeszłości. Patriarchom zjawiał się Bóg i rozmawiał z nimi; w Maryi zamieszkał i słuchał jej. - Patriarchowie byli ojcami jednego tylko szczepu; Maryja, jako Matka Zbawiciela świata, jest matką wszystkich ludów. - Patriarchowie praojcami rodu, z którego wyszedł Odkupiciel; Maryja jest jego błogosławioną Matką. - Każdy z patriarchów jaśnieje jakąś wybitną cnotą: Abraham niezachwianą wiarą w obietnice Pana, Izaak posłuszeństwem, Jakub cierpliwością; Maryja zaś była słońcem cnót wszystkich. Czcij więc Niepokalaną naszą Panią nie tylko pięknymi słowami i pieśniami. Nie tylko śpiewaj: Jedyną moją myślą jest zawsze kochać Maryję!
Nie, główną wartość stanowią czyn i życie. Jeżeli ustawicznie na nowo przekonujesz się, że przede wszystkim dzięki tym cnotom Maryja zawdzięcza swą wielkość i tytuł Królowej, to nie szczędź także i ty trudu, by dążyć z miłości ku niej do podobnie cnotliwego życia. Dlatego złóż jej do stóp te cnoty, którymi odznaczali się patriarchowie. Złóż jej pokorną wiarę w głębokie tajemnice religii, ślepe posłuszeństwo bożym i kościelnym przykazaniom i pełną poddania się Bogu cierpliwość w doświadczeniach i dolegliwościach życiowych. "Kto to wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim" (Mt 5, 19).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.