TAKŻE PRZEZ:
Wieżo Dawidowa, módl się za nami!
Ten zaszczytny tytuł zaczyna wyjaśniać albo też uzupełniać wezwanie Stolico mądrości. Rozważmy sześć następnych darów Ducha Świętego w ich stosunku do życia i cnót Najświętszej Maryi Panny.
Nazywa się Maryja wieżą Dawida ze względu na dar męstwa. Bramy piekła nigdy jej duszy nie przemogły. Przeciwnie, ona je pokonała i jak obwarowana wieża dopomaga do dalszego ich zwalczania.
Wyrażenie "wieżo Dawidowa" nawiązuje do uwielbienia z Pieśni nad Pieśniami (4, 4), gdzie śpiewak w błogosławionym zachwycie woła: "Szyja twoja jak wieża Dawida, warownie zbudowana; tysiąc tarcz na niej zawieszono, wszystką broń walecznych". Oprócz tego inwokacja ta nawiązuje bezpośrednio do potężnej wieży, która strzegła północno-zachodniego naroża Syjonu i nazywała się wieżą Dawida. Najświętsza Maryja Panna jest rzeczywiście taką wieżą Dawida, pełną mocy i siły przeciw szatanowi i piekłu. Ewa padła pod razami szatana, Maryja zaś zadała mu przez Jezusa cios śmiertelny i odtąd jest niezwyciężoną bronią dla wszystkich, którzy w swej walce z piekłem do niej się uciekają.
Dowodów na to nie trzeba długo szukać. Zapytaj tylko wszystkich bohaterów i bohaterki czystości, wszystkich bojowników i bojowniczki ze złem, wszystkich cierpiących pokusy i chwiejących się z trwogą, wszystkich złamanych i wątpiących - a wszyscy ci jednogłośnie zawołają za św. Bernardynem: "Maryja jest władczynią piekła i szatana, panią piekła, panią szatana, ponieważ go gromi i zwycięża". Wszyscy oni wyznają: "Trzymaliśmy się niezwyciężonej wieży Dawidowej, przeto staliśmy się sami niezwyciężeni!"
Czerp stąd naukę dla siebie. Chroń się za obwarowaną i tarczami osłoniętą wieżę Dawida, ilekroć zabraknie ci sił do przezwyciężenia chytrych sideł świata, ciała i piekła. U Maryi będziesz bezpieczny.
Błagaj ją z tą samą dziecięcą ufnością, jak prosił ją św. Jan Damasceński: "O święta Boża Rodzicielko, wierzę niezachwianie, iż będę zbawiony, gdyż bronią mą jest nieprzezwyciężona ufność położona w tobie. Gdy czuję twą pomoc, jako tarczę w dłoni, to żaden z przeciwników mi się nie oprze".
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.