TAKŻE PRZEZ:
Rekolekcje: Czym one nie są?
Czym rekolekcje nie są? Nie są sprawą uczucia. Wprawdzie uczucie i serce powinny być także wprzęgnięte w służbę Boga i dusz. Jednak z pewną ostrożnością.
W religii bowiem nie chodzi na pierwszym miejscu o odczuwaną pobożność, ani też o uczuciowe pociechy duszy. Św. Teresa, wielka mistyczka, przez długie lata była duchowo oschła, jak zeschłe drzewo, zimna jak głaz nieczuły i sądziła, że na wieki jest zgubiona. W tym straszliwym stanie nie zaniedbała ani jednego "Ojcze nasz", nie opuściła ani jednej Komunii św. Mawiała sobie: "Dobrze, jeśli mam być na wieki potępiona, to przynajmniej za życia będę służyć Bogu i będę go kochać tak jak tylko mogę". Była to prawdziwa bezinteresowność, wolna od wszelkiego uczucia. Całkowicie w myśl recepty św. Franciszka Salezego: "Nie szukajmy nigdy słodyczy, lecz jedynie słodkiego Odkupiciela!" Nie są one szeregiem zewnętrznych praktyk. Te bowiem, jak czytania, droga krzyżowa, koronka, Msza św. itd., są dobre, ale nie są celem ani istotą rekolekcji. Nie są one nauką, nie są błyskotliwymi zabawkami, ani szkołą dyskusji. Kto tego szuka, niech lepiej uda się gdzie indziej. Albowiem rekolekcje nie tyle pracują nad rozumem i fantazją, jak raczej nad wolą. I to całkowicie według ujmująco pięknej i przedziwnie łatwo zrozumiałej ewangelii.
Dlatego też nie spodziewaj się po rekolekcjach tego, czego one sobie nie zakładają. Są one rodzajem głoszenia prawd ewangelicznych. Do nich też można zastosować słowa św. Pawła: "Tak też i ja przyszedłszy do was, bracia, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością głosić wam świadectwo Boże. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej" (1 Kor 2, 1-5).
Rozmyślania pochodzą z książki "Z Bogiem" o. Atanazego Bierbauma OFM, wydanej w Krakowie w 1934 r. za aprobatą tamtejszej Kurii Książęco-Metropolitalnej.