Dnia 22-go grudnia w Rzymie przy Via Lavicana między dwoma drzewami laurowymi dzień zgonu 30 Męczenników, którzy podczas prześladowania Dioklecjańskiego w jednym dniu przelali krew swoją dla wiary.
Również tamże uroczystość św. Flawiana. Piastował urząd prefekta miejskiego, lecz został za Juliana Apostaty dla wiary swej piętnowany na czole i posłany na wygnanie do Tolfi w Toskanii, gdzie później podczas modlitwy ducha wyzionął.
W Ostii nad Tybrem męczeństwo św. Demetriusza, Honorata i Flora.
W Aleksandrii pamiątka św. Ischyriona, Męczennika. Żadne zelżywości ani krzywdy, którymi go nakłonić chciano do złożenia ofiary bogom, nie wpłynęły na niego. Dlatego ostrym kołkiem przebito mu wnętrzności, zadając tym cios ostatni.
W Egipcie śmierć męczeńska św. Cheremona, Biskupa z Nilopolis i jeszcze wielu innych Męczenników, chcących ujść przed prześladowaniem Dioklecjańskim. Jedni zabłądzili na pustyni i stali się łupem dzikich zwierząt, drudzy pomarli z głodu, zimna i znużenia, a znowu inni zostali wymordowani przez barbarzyńców i rozbójników.
W Nikomedii męczeństwo św. Zenona, Żołnierza. Gdy razu pewnego zadrwił sobie z ofiary, jaką składał Dioklecjan bogini Cererze, wówczas wybito mu zęby i strzaskano szczęki, a wreszcie go ścięto.
Czytania pochodzą z książki wydanej przez Towarzystwo Jezusowe w 1910 r.