Przygotowanie.
I. Któż to przychodzi? Jezus Chrystus - Pasterz czujny znający owce swoje i oddający za nie swe życie. Przychodzi teraz szukać swej trzody i nawiedzić ją, jak zwykł czynić czuły pasterz.
II. Do kogo przychodzi? Do maleńkiej swej owieczki, błądzącej po świata pustyni, wystawionej na pościg dzikich zwierząt i rozbójników.
III. Dlaczego przychodzi? By swoją owieczkę odszukać, by ją z radością na swych umieścić ramionach i sprawić, by Aniołowie i święci zazdrościć mogli jej szczęścia, słysząc te słowa: Cieszcie się ze mną, bom odnalazł owieczkę, która była zginęła.

Westchnienie. Zabłąkałem się jak owieczka, szukaj Panie sługi Twego - abym nie zapominał o przykazaniach Twoich.

Ćwiczenia. Następną Komunię św. ofiaruj Bogu na podziękowanie, że cię strzegł i do służby swej pociągnąć raczył.

Dziękczynienie.
I. Rozważaj oczyma wiary Jezusa Chrystusa, będącego wśród twego serca, jako pełen czułości pasterz, który żywi cię swoim Ciałem, poi cię Krwią swoją. Siebie uznaj za owieczkę pasącą się na pastwisku Jego i mocą Jego łaski słuchającą głosu Bożego i chodzącą śladami Jego.
II. Pragnij abyś się zwolna strawił jak całopalenie miłości, czyniąc sam z sobą w duchu to, co niegdyś czyniono z ofiarami na stos przeznaczonymi. Najpierw tedy, oddzielano je od trzody, potem krępowano je, zabijano, oczyszczano, myto, krajano na części i palono na ołtarzu.
III. Błagaj Boga o cnotę pobożności, abyś - stając się całą Bożą własnością, oddawał Mu hołdy i cześć zewnętrzną, szczerze poświęcając Mu całą swą istotę.

Postanowienie. Nie rozmawiać nigdy w miejscu świętym bez koniecznej potrzeby.

Westchnienie. Gdy Pan prowadzi mnie, nic mi nie zbraknie: umieścił mnie na pastwisku tłustym.