Przygotowanie.
I. Któż to przychodzi? Jezus Chrystus - Najwyższe dobro, jakiego nam Bóg udzielić może. A do używania tego dobra wzywa nas tymi słowy: Słuchajcie mnie i pożywajcie, a dusze nasze wzmocnione zostaną.
II. Do kogo przychodzi? Do najnędzniejszego ze swoich stworzeń, obarczonego niezliczonymi nędzami, do stworzenia, które w szalonym obłędzie zło nazywa dobrem, a dobro złem.
III. Dlaczego przychodzi? Aby to stworzenie nauczyć poznawać prawdziwe dobro, rozumieć czego odeń żąda Pan, spełniać wszelkie jego dobre chęci i obdarzać je skarbami swymi.

Westchnienie. Czegóż mogę żądać w Niebie i szukać na tej ziemi, jeżeli nie Ciebie, Boże serca mego i cząstko moja na wieki.

Ćwiczenia. Powoli odrywać się od tego co posiadamy, używając wszystkiego umiarkowanie i często ofiarowując to Panu.

Dziękczynienie.
I. Rozważaj oczyma wiary Jezusa Chrystusa, będącego wśród twego serca, jako skarb niewyczerpanej dobroci, siebie zaś uznaj za przepaść nędzy, otrzymującej z tej Bożej pełności wszelkie prawdziwe dobro i wszelki dar doskonały.
II. Pragnij zatrzymać Go u siebie mocą miłości tak, abyś Go mógł otoczyć duchem, umysłem, sercem i aby odtąd nic nie zdołało rozdzielić Cię od Jego miłości.
III. Błagaj Go o nieustanną pamięć na obecność Jego, abyś chodząc odtąd przed obliczem Jego, stać się mógł doskonałym, a że rozkosze Jego są mieszkać z dziećmi ludzkimi, niech rozkoszą twoją będzie stać się synem Bożym.

Postanowienie. Staraj się przebywać ciągle w obecności Bożej.

Westchnienie. Ponieważ w Tobie samym znajduję wszystko, Tyś światłem oczu moich, pociechą życia mego, więc też odtąd nie chcę już rozdzielać się z Tobą.