Przygotowanie.
I. Któż to przychodzi? To Jezus Chrystus, źródło żywota, wytryskujące domowi Jakuba i mieszkańcom Jerozolimy, by obmywać mogli grzechy swoje i aby wszyscy ci, którzy pragną, zaczerpnąć mogli dowoli a bezpłatnie tej wody wiekuistego żywota.
II. Do kogo przychodzi? Do jednego z tych szaleńców, którzy porzucili źródła prawdziwego żywota i wykopali sobie cysterny, zawsze wysychające, bo niezdolne utrzymać w sobie wody.
III. Dlaczego przychodzi? Abyś pijąc tę wodę, ugasił na zawsze pragnienie swoje i aby taż woda stała się w tobie samym, tryskającym źródłem żywota wiecznego.

Westchnienie. Dusza moja pragnie Boga, źródła wszelkiego życia, kiedyż nadejdzie chwila, iż stanę wobec Niego?

Ćwiczenia. Umartwić pragnienie języka, pijąc jedynie w razie prawdziwej potrzeby.

Dziękczynienie.
I. Przypatrz się oczyma wiary Jezusowi Chrystusowi będącemu wśród twego serca, jak prawdziwe źródło żywota, które na twą duszę spragnioną i oschłą zlewa potoki ducha swojego. Uznaj się za drugą Samarytankę proszącą skwapliwie: "Panie daj mi tej wody abym nie pragnął więcej.
II. Pragnij pożądać Boga z pełną miłości niecierpliwością w tym stopniu, byś cnotę co się odnosi do życia wewnętrznego przenosił ponad wszystko, tak by nawet świat cały nie zdołał cię zadowolić.
III. Błagaj Pana Jezusa o cnotę pokory, bo zdroje wód Jego spływają tylko na doliny, u stóp gór wyniosłych, to znaczy iż udziela swoich łask pokornym a sprzeciwia się pysznym.

Postanowienie. Pozbaw się dziś wszelkiego płochego i lekkiego czytania, tym bardziej zaś złego.

Westchnienie. Pójdźmy z radością czerpać wodę zbawienia u źródeł Chrystusowych.