Przygotowanie.
I. Któż to przychodzi? Jezus Chrystus drzewo żywota, przynoszące w każdej porze obfite owoce, drzewo którego liście nawet zbawiennym są lekarstwem.
II. Do kogo przychodzi? Przychodzi do winnicy szaleńca, zapuszczonej, zarośniętej pokrzywami występku, pokrytej cierniem namiętności; do winnicy, która, obiecując zawsze przynieść owoc, rodziła tylko zeschnięte ziarenka.
III. Dlaczego przychodzi? Abyś Go zaszczepił na tym nieurodzajnym drzewie twojej duszy, aby ta dusza przynosiła odtąd owoce Ducha Św. tj. miłość, wesele, pokój, cierpliwość, dobroć, wielkoduszność, słodycz, miarę, skromność, umiarkowanie i czystość.

Westchnienie. Pójdź ukochany mój, do winnicy swojej i skosztuj owocu, który Twoją jest własnością.

Zastosowanie praktyczne. Usiłuj naśladować Chrystusa Pana w życiu codziennym.

Dziękczynienie.
I. Przypatrz się oczyma wiary Jezusowi Chrystusowi będącemu wśród twego serca, jako piękna, rodzajna winnica; siebie zaś uważaj za słabiuchną wić czerpiącą zeń soki wszelkich łask, mocą których wydawać możesz liście słów świętych, kwiaty dobrych pragnień i owoce dobrych uczynków.
II. Pragnij działać nieustannie z miłości i w imię miłości, abyś tym sposobem nie utracił żadnej sposobności postępowania coraz wyżej w bojaźni Pańskiej, aby Pan po daremnym wyczekiwaniu od ciebie owocu - nie rozkazał w końcu wyciąć cię i wrzucić na ogień.
III. Błagaj Boga o pobożną gorliwość, zmuszającą cię niejako do trzymania oburącz własnej swej duszy - do wytrzebiania z niej błędów, a zdobienia ją cnotami.

Postanowienie. Spełnij dziś kilka aktów cnoty najbardziej ci brakującej.

Westchnienie. Spoczywam w cieniu Tego, którego pragnę i kosztuję wybornych owoców Jego.