Przygotowanie.
1. Któż to przychodzi? To Jezus Chrystus przedmiot oczekiwania narodów, pożądania pagórków przedwiecznych, który sam gorąco pożądał pożywać z tobą tę paschę, aby ci pokazać ile cię ukochał.
2. Do kogo przychodzi? Do duszy leniwej, zmęczonej bezpłodnymi pragnieniami, do duszy która chce i nie chce i która stała się podobną gołębicy ujętej w sidła i pozbawionej serca.
3. Dlaczego przychodzi? Aby cię przeniknąć od góry aż do szpiku twego jestestwa ogniem pożądań stanowczych; bo początkiem mądrości, jest rzetelne pożądanie sprawiedliwości.

Westchnienie. Dusza moja pragnęła do Ciebie przez całą noc, a od poranku duch mój cały wznosił się ku Tobie, o Panie.

Zastosowanie praktyczne. Od czasu do czasu zastanawiaj się w dniu dzisiejszym, czy wiernym jesteś postanowieniom uczynionym podczas rozmyślania.

Dziękczynienie.
1. Przypatrz się jako Jezus Chrystus stoi u drzwi twej duszy i serca twego z wielkim pragnieniem owładnięcia sobą; w sobie zaś zauważ pełno ospałości i wahania się, czy masz otworzyć lub nie -temu ukochanemu oblubieńcowi.
2. Ukochaj Go w końcu miłością gorącego oczekiwania, podobnie jak Go kochali święci patriarchowie; tak abyś, poszukiwał wszędzie Tego, który ukochał twą duszę, a poszukując, pytaj wszelkie stworzenie: Czy nie widzieliście niego ukochanego?
3. Błagaj Go o łaskę pragnienia i pożądania sprawiedliwości, abyś coraz bardziej dążąc do doskonałości, wysłużył sobie tą pracą nagrodę wieczną.

Postanowienie. Pracuj dziś wytrwałej przeciw panującej w tobie skłonności.

Akt strzelisty. Wspomnienie Imienia Twego o Panie, rozpłomienia mnie pożądaniem oglądania Twego Oblicza.