Przygotowanie.
I. Któż to przychodzi? To Jezus Chrystus, kapłan najświętszy i najniewinniejszy, bez grzechu i ponad Niebiosa wyższy, Ten, który złożywszy Bogu ze łzami i głosem wielkim modły i błagania, wysłuchanym został dla należnych Mu względów, wysłużonych, mocą składanej Bogu Ojcu czci i ofiary.
II. Do kogo przychodzi? Do jednego z tych, do których wyrzekł, wy jesteście pokoleniem wybranym, kapłaństwem Królewskim, narodem Świętym, ludem drogo odkupionym.
III. Dlaczego przychodzi? By poświęcić łono twoje na świątynię swej Boskości, a serce twoje na swój ołtarz. Aby ci dostarczyć ofiarę najmilszą i najwonniejszą, którą byś złożyć mógł Ojcu przedwiecznemu.

Westchnienie. Oto On idzie do świątyni swojej, władca któregoś błagał, i Anioł przymierza, któregoś pożądał.

Zastosowanie praktyczne. W dniu dzisiejszym wszystko uważać będziesz jako świątynię przygotowaną na przyjęcie Boga.

Dziękczynienie.
1. Przypatruj się oczyma wiary Jezusowi Chrystusowi obecnemu wśród twego serca, jako Najwyższemu Kapłanowi, który wstąpił do Nieba, ale w dniu dzisiejszym zstępuje stamtąd z miłości ku tobie, aby się z tobą połączyć; siebie zaś uważaj jako sługę mającego spełniać przy nim wszelkie obowiązki, składać mu wszelkie hołdy.
2. Kochaj Go miłością pełną troskliwości, jaką kochali Go wszyscy najwyżsi kapłani i strzeż się na służbie tego Pana by najmniejszego niedbalstwa, by najmniejszego lekceważenia.
3. Błagaj Boga, aby ci dał serce miłosierne dla bliźnich, abyś i ty nawzajem z miłosierdzia Jego, które jest tak czułe na nędze i niedole nasze, otrzymał zmiłowanie wieczne.

Postanowienie. Stań się pobłażliwym na błędy tych, z którymi obcujesz, o tyle o ile nie jesteś zmuszonym upominać ich i karcić.

Akt strzelisty. Doznaliśmy, Panie, miłosierdzia Twego w przybytku Twoim. Niechże Imię Twoje błogosławione będzie po wszystkich krańcach świata.