Przygotowanie.
I. Kto to przychodzi? Oto Jezus Chrystus prawdziwy Chleb Boży, który z Nieba zstąpił i daje żywot światu: Chleb rzeczywisty, który królom nawet daje kosztować niewypowiedzianych rozkoszy.
II. Do kogo przychodzi? Do biednej, duszy, do której rzec by mógł zarówno jak do Chananejskiej niewiasty: Nie należy się chleba dzieci rzucać psom.
III. Dla czego przychodzi? By stać się wzmacniającym twej duszy i twego serca pokarmem. Aby cię tym nadprzyrodzonym posiłkiem zachować na wieki od wszelkiego upadku i od zbłąkania się z dróg Bożych.

Westchnienie. Wspomóż mnie o Panie mój! bo i szczenięta jedzą okruchy ze stołu panów swoich.

Zastosowanie praktyczne. Od czasu do czasu powtarzać w dniu dzisiejszym akt pokory, uczyniony przed Komunią św.

Dziękczynienie.
I. Rozważ oczyma wiary Jezusa Chrystusa, jak w głębi twego serca łamie chleb niebiański, by zaspokoić twój głód, siebie zaś uważaj jak owo zgłodniałe szczenię, zbierające chciwie obfite a drogocenne okruchy.
II. Kochaj Go miłością stałą i wierną, jak Go kochali wszyscy wyznawcy, abyś postępując jak człowiek istotnie święty, pozostał niezmienionym w swej mądrości, jasnej jak słońce, nie będąc podobnym szaleńcowi, zmieniającemu się względem Boga wraz z odmianami księżyca.
III. Błagaj Boga o prawdziwe ubóstwo ducha, abyś wyrzekając się wszystkiego, swobodnie biedź mógł po drodze doskonałości, prowadzącej prosto do Królestwa Niebieskiego.

Postanowienie. Odprawiać wiernie rekolekcje miesięczne, aby dokładnie wiedzieć o stopniu swego duchowego, postępu.

Akt strzelisty. Karmiłeś lud swój chlebem Aniołów i przygotowałeś mu chleb zawierający wszelką słodycz.