Przygotowanie.
I. Kto to przychodzi? Najbogatszego z ojców spadkobierca, który z bogacza, jakim był, stał się dla nas ubogim, abyśmy zostali ubóstwem Jego wzbogaceni.
II. Do kogo przychodzi? Do żebraka Łazarza, tarzającego się u wrót Jego, okrytego ranami i wrzodami i pragnącego pożywić się resztkami spadającymi z obfitego stołu Jego.
III. Dlaczego przychodzi? By tej biednej duszy wymierzyć pełną, obfitą i natłoczoną łask i dobrodziejstw swoich miarę.

Westchnienie. Jako oczy dobrego sługi zwrócone są na Pana i śledzą najmniejszych rozkazów jego, tak oczy moje utkwione są w Bogu moim aż się nade mną ulituje.

Zastosowanie praktyczne. Uczyń dziś jałmużnę dla miłości Chrystusa Pana.

Dziękczynienie.
I. Spojrzyj oczyma wiary, jak Jezus Chrystus obecny wśród twego serca zlewa na cię wszelkie skarby swej miłości; siebie zaś poczytuj za żebraka, odkrywającego Mu swą nędzę i niedostatek.
II. Ukochaj Go ponad wszelką wspaniałość, ponad wszelkie skarby tego świata i niech to wszystko co wydawało ci się dotąd korzystnym,- teraz gdy pozyskałeś Chrystusa Pana, wyda ci się jako śmiecie i błoto.
III. Błagaj Go o cnotę sprawiedliwości, abyś odepchnąwszy wszelkie uczucie chciwości, oddał Cezarowi co Cezarowego a Bogu co Bożego.

Postanowienie. Uporządkuj swoje interesy, popłać wszelkie długi i nie pragnij żadnej nieuczciwej korzyści.

Akt strzelisty. Wy wszyscy, którzy boicie się Pana, pójdźcie a opowiem wam, jakie dobrodziejstwa zlał na duszę moją.