Przygotowanie.
I. Któż to przychodzi? Jezus Chrystus, Wiatyk dokonujących pielgrzymki do Syjonu, lekarstwo nieśmiertelności, zadatek chwały wiecznej, będący sam zapewnioną nam szczęśliwością.
II. Do kogóż to On przychodzi? Do cudzoziemca, wygnańca nie mającego stałego mieszkania, ale zdążającego ku swej wiecznej ojczyźnie'
III. Dla czego przychodzi? Aby ów biedny pielgrzym, podobny Eliaszowi, umocnił się do wędrówki po drodze przykazań na górę Bożą, zarówno w dniach pomyślności, jak wśród nocy doświadczeń i ciężkich prób.

Westchnienie. Panie wysłuchaj jęków i łez moich, bom jest wobec majestatu Twego nędznym pielgrzymem i wygnańcem.

Zastosowanie praktyczne. W dniu dzisiejszym pozbawić się choć na kilka chwil tego, co nam jest najmilsze, aby się ćwiczyć w oderwaniu się od świata.

Dziękczynienie.
I. Rozważaj iż Chrystus Pan przybył do głębi twego serca, jako przewodnik w pielgrzymce do ziemi obiecanej, udzielając ci pożywienia niebiańskiej manny. Siebie zaś uważaj jako pielgrzymującego po pustyni i zbierającego co dnia tę Boską mannę, zanim będziesz się mógł żywić owocami prawdziwej ziemi obiecanej.
II. Ukochaj Go bardziej, niż woń kwiatów tej ziemi, a ukochaj tak, abyś szedł odważnie i ochotnie za tym Boskim wzorem, aż On sam odda ci w posiadanie swoje królewskie dostatki.
III. Błagaj Go o dar nadziei niezłomnej, abyś mógł powiedzieć w całej prawdzie "Panie! zakosztuję spokoju na sercu Twoim, boś Ty utwierdził mnie w ufności bez granic.

Postanowienie. Staraj się, abyś zasłużył na częstszą Komunię św. i wyrzuć z serca to wszystko, co by ci stać się mogło do tego przeszkodą.

Akt strzelisty. Ucieszyłem się z udzielonej mi radosnej wieści, iż pójdę wkrótce do przybytków Pańskich.