Przygotowanie.
I. Któż to przychodzi? To Jezus Chrystus słońce sprawiedliwości, jasność chwały wiecznej, prawdziwe światło, oświecające wszelkiego człowieka na świat przychodzącego.
II. Do kogóż to On przychodzi? Do nieszczęśliwego ślepca chodzącego w ciemnościach i pozostającego w cieniach śmierci, przepełnionego żalem i boleścią, iż nie dano mu oglądać niebios.
III. Dla czego tu On przychodzi? Aby nieszczęsnemu zabłysnąć światłem swego Oblicza; aby Jego nauka i przykłady zajaśniały przed oczyma ślepca, jako pochodnie w ciemnym miejscu, zanim zajaśnieje dzień wieczności i zanim chwała prawdziwego Lucyfera, oświeci serce biedaka.

Westchnienie. Powstań o duszo moja! i bądź oświeconą, bo oto zbliża się Ten, który jest światłem twoim. Pan podniesie się nad tobą i oświeci cię swą chwałą.

Zastosowanie praktyczne. Odtąd czynić będę czytanie duchowne, czy to z obszernego katechizmu, czy też z jakiejś innej książki rozbierającej zasady wiary naszej św.

Dziękczynienie.
I. Spojrzyj oczyma wiary na Jezusa Chrystusa, jaśniejącego wśród twego serca, jako najczystsze a wieczne światło, zstępujące aby oświecić twoje duchowe ciemności! Wyznaj żeś jest jak ów ociemniały, którego kazał sobie przyprowadzić Pan Jezus - a on błagał wołając: "Panie, spraw abym przejrzał".
II. Ukochaj Pana bardziej, niż swe własne oczy, bardziej niż to wszystko, co wzrok twój zachwycać może. Uczyń wobec Pana postanowienie hamowania swej ciekawości, aby odtąd nigdy nie zatrzymywała się na próżnościach tego świata.
III. Błagaj Go o dar wiary roztropnej, abyś mógł ujrzeć jasno to, coś czynić powinien, i abyś miał, moc, spełnienia tego wszystkiego, co uznajesz za najzbawienniejsze.

Postanowienie. Jeżeli to jest możliwe wysłuchaj dziś Kazania, a jeżeli nie możesz dziś, to jak będziesz mógł najrychlej.

Akt strzelisty. Boże i Panie mój, oświeć ciemności mej duszy.