Przygotowanie.
I. Któż to przychodzi? Jezus Chrystus przyjaciel wierny, z którym nikogo porównać nie można. Przyjaciel ten, tylekroć razy przez nas porzucany, nawet obrażany, nigdy nas jednak nie opuszcza, ale przeciwnie mocą Krwi Swojej z nieprzyjaciół, którymi dlań byliśmy, czyni nas serdecznymi przyjaciółmi swymi.
II. Do kogóż to On przychodzi? Do niegodnego zdrajcy, który tak często wzgardzał Jego przyjaźnią; nad Jego łaskę przekładał grzech, i Boską Jego poufałość śmiał zamienić na marne ludzkie stosunki.
III. Dla czegóż On przychodzi? By stać się przyjacielem pełnym przywiązania, potężnym opiekunem, którego łaskawość więcej warta, niż wszelkie skarby. Przychodzi, aby silniej zadzierzgnąć węzły miłości, które nas z Nim łączyć powinny.

Westchnienie. Pokaż mi o Panie miłosierne Swe oblicze, niech głos Twój zabrzmi uszom moim! Głos Twój jest tak słodki, oblicze Twoje tak zachwycająco piękne!

Zastosowanie praktyczne. Uczynić dziś Panu ofiarę ze wszelkiej przyjaźni, która by nas oddalała od Niego.

Dziękczynienie.
I. Rozważ oczyma wiary, iż Jezus Chrystus stoi wpośród twego serca, jako najwierniejszy przyjaciel; zaszczycający cię swoją przyjaźnią, przypuszczający cię do swego stołu; ciebie najnędzniejszego ze sług swoich, ciebie najemnika, kochającego Pana o tyle tylko, o ile udziela ci swych pociech, - a uciekającego odeń, gdy tylko zechce cię napominać byś się stał lepszym.
II. Ukochaj Go ze wszystkich sił, ukochaj w ten sposób, byś oddał Bogu Ojcu wszelkie władze twej duszy, zmysły i organy swego ciała, w połączeniu z duszą i zmysłami Chrystusowymi. Uczyń Mu obietnicę, iż wszystkich władz duszy i ciała używać będziesz zawsze i wyłącznie ku służbie Jego świętej.
III. Błagaj Boga o dar dobrej rady, abyś umiał wybrać najlepsze i najskuteczniejsze środki dla powrócenia zdrowia swej duszy i tym wszystkim duszom, które są twej pieczy powierzone.

Postanowienie. Bądź dziś uważniejszym i posłuszniejszym wszelkim natchnieniom łaski Bożej.

Akt strzelisty. Ukochany mój do mnie, a ja do Niego należę.