Z jakim zadowoleniem pobożnych wiernych i z jak niezmierną radością przyjęto dekret o codziennym przyjmowaniu Najśw. Eucharystii, wydany przez Św. Kongregację Soboru w roku 1905 pod dniem 20 grudnia, świadczą wymownie przysłane zewsząd do tej Stolicy apostolskiej rozliczne listy, z których wynika, że na wielu miejscach pobożny i nader zbawienny zwyczaj przyjmowania codziennie Komunii św. począł już wydawać obfite owoce, a nadal jeszcze obfitsze wydawać będzie wśród ludu chrześcijańskiego. I słusznie: albowiem, kiedy słabnie pobożność ludzi, nie można bez wątpienia wymyślić żadnego skuteczniejszego środka, przez któryby ostygłe serca chrześcijan tym goręcej do miłości Bożej się zapaliły, nad częste i codzienne przystępowanie do świętej uczty, gdzie się przyjmuje tego, który jest źródłem najgorętszej miłości.
Przeto Ojciec św., wielce uradowany zbawiennym owocem, dotąd uzyskanym, pragnąc usilnie, by on wciąż trwał, z dniem każdym coraz więcej się wzmagał, zlecił mi obowiązek zachęcenia Waszej Dostojności i wszystkich całego świata katolickiego biskupów, aby trwając w przedsięwzięciu wszelkich dokładali starań, by wierni częściej, owszem codziennie, przyjmowali Eucharystię św., albowiem przez tę Boską ucztę przyrodzone ich życie bywa podtrzymywane i rozwija się.
Ojciec św. sądząc, że do osiągnięcia tego nader upragnionego celu bardzo się przyczyni to, jeżeli chrześcijańskie narody ustawicznymi, wspólnie zasyłanymi prośbami, słodkiej przemocy względem Boga użyją - pragnie, aby corocznie, o ile to będzie możliwym, w katedralnych kościołach, w czasie oktawy Bożego Ciała, albo, jeśli okoliczności miejsca i osób czego innego wymagać będą, w innym czasie, przez Najprzewielebniejszych XX. Biskupów ustanowionym, odprawiano trzydniowe suplikacje w sposób niżej podany.
I. Suplikacje zawsze mają się odbywać w piątek, sobotę i niedzielę, albo bezpośrednio po uroczystości Bożego Ciała, albo też w innym czasie, jak to wyżej zaznaczono. Każdego zaś dnia będzie kazanie, w którym należy pouczyć lud o niewymownej godności Sakramentu Eucharystii, a osobliwie o usposobieniu duszy do godnego przyjęcia jej.
Potem wystawi się Najśw. Sakrament ku czci publicznej i odmówi się przed nim następującą modlitwę:
"Najsłodszy Jezu! Przyszedłeś na świat, aby wszystkim duszom udzielić życia łaski; pragnąłeś, aby im to życie zachować i utrwalić, stać się nawet codziennym lekarstwem na codzienne niedoskonałości ich, codziennym pokarmem. Dla tego błagamy Cię pokornie przez Serce Twoje, płonące ku nam miłością, wylej na wszystkich boskiego ducha Twego, aby ci, którzy żyją w grzechach śmiertelnych do Ciebie się nawrócili i utracone życie łaski odzyskali; ci zaś, co za łaską Twoją tego życia boskiego zażywają, codziennie, jeśli mogą, zbliżali się do Twego stołu świętego, aby przez codzienną Komunią św. otrzymywali lekarstwo na codzienne grzechy powszednie, codziennie życie łaski Twej wzmacniali i aby kiedyś, w ten sposób duszę swoją coraz więcej oczyszczając, doszli do zażywania życia niebieskiego z Tobą. Amen"
Następnie zaś po odśpiewaniu hymnu "Tantum ergo" należy ludowi udzielić błogosławieństwa Najśw. Sakramentem.
II. W niedzielę zaś, która będzie ostatnim dniem tych suplikacji, rano, według zwyczaju odprawić należy parafialną mszę św., podczas której wierni przystąpią wspólnie do świętych tajemnic po skończonej wpierw przez proboszcza homilii o ewangelii na niedzielę w czasie oktawy uroczystości Bożego Ciała, która najlepiej się nadaje do objaśnienia tajemnicy Eucharystii: gdyby zaś wybrano inną niedzielę po za wymienioną oktawą, zamiast homilii o ewangelii dnia, niechaj będzie kazanie, które by lud przygotowało do tym gorętszego przyjęcia Eucharystii podczas samej mszy św.
Po południu należy powtórzyć to samo nabożeństwo, które się odbywało w dniach poprzednich. W kazaniu jednak niechaj kaznodzieje zachęcają wiernych do gorętszej czci Najśw. Sakramentu, a zwłaszcza do częstszej Komunii św., po myśli uznanej nauki Katechizmu rzymskiego, jak to zaleca wspomniany Św. Kongregacji Soboru dekret, pod nr VI. Wreszcie hymn św. Ambrożego niechaj poprzedzi odśpiewanie hymnu "Tantum ergo".
Aby zaś wszystkim lepiej było wiadome, jak usilnie pragnie Ojciec św. by zwyczaj częstszej Komunii się rozszerzył, sam bardzo gorąco poleca, aby także i w kościołach parafialnych, zależnie od roztropnego i przezornego sądu każdego biskupa, miało miejsce przynajmniej to nabożeństwo, jakie jest przepisane dla kościołów katedralnych na niedzielę w czasie tej samej oktawy uroczystości Bożego Ciała, lub na inną niedzielę w roku.
Aby zaś chętniej brali wierni udział w tych świętych nabożeństwach, Ojciec św. udzielił łaskawie następujących odpustów, które można także za zmarłych ofiarować: mianowicie 1) siedem lat i tyleż kwadragen na każdy dzień trzydniowych suplikacji; 2) jednorazowy odpust zupełny w Trzydniówce, który w dniu dowolnie obranym w czasie tej Trzydniówki mogą uzyskać ci, co przez wszystkie dni w suplikacjach wezmą udział a oczyszczeni sakramentalną spowiedzią, do stołu Pańskiego przystąpią i pomodlą się za intencję Ojca św.; 3) odpust zupełny, który mogą w niedzielę uzyskać wszyscy, którzy po spowiedzi wspólnie zjednoczeni do Komunii św. przystąpią w kościołach katedralnych lub także w parafialnych i na powyżej wymienioną intencje się pomodlą.
Tymczasem Wielebności Twojej życzę wszystkiego dobrego od Pana.
W Rzymie, z Sekrety Św. Kongregacji, przełożonej nad odpustami i św. relikwiami, dnia 10 kwietnia 1907.
S. Kard. Cretoni, prefekt.
+ D. Paniei, Arcybiskup Laodicei, sekretarz.