O Mszy świętej — krótkie wprowadzenie dogmatyczne
- Msza święta a ofiara Krzyża.
Pan Jezus umarł za nas na krzyżu. W ten sposób złożył On za nas i w naszym imieniu Ofiarę Ojcu Swemu Przedwiecznemu. Ofiarować — to znaczy złożyć Bogu dar widzialny w tym celu, aby uznać Go za Najwyższego Pana i Stwórcę, wyrazić Mu swą miłość, uwielbienie i wdzięczność za łaski doznane.
Ponieważ człowiek obraził Boga, ofiara przybrała charakter bolesny. Cierpienie jest skutkiem grzechu. Skoro jednak człowiek przyjmie je dobrowolnie, z miłością i posłuszeństwem, może wyrazić w ten sposób Bogu swój żal, pragnienie pokuty, a tym samym i zadośćuczynić za winę. Jednakowoż wśród ofiar ludzkich jedynie Krew Jezusa Syna Bożego, o wartości nieskończonej, mogła całkowicie przebłagać gniew Boży i zadośćuczynić za obrazę wyrządzoną Majestatowi Nieskończonemu Trójcy Przenajświętszej. Dlatego też Pan Jezus stał się posłuszny aż do śmierci i na krzyżu złożył najdoskonalszą Ofiarę, która zastąpiła wszystkie inne i stała się Jedyna ofiarą uznaną w obliczu Boga. Ale Pan Jezus chciał, aby Jego Ofiara stała się również i naszą własnością, to znaczy, abyśmy wszyscy mogli brać w niej udział i z nią się połączyć.
- Pierwsza Msza św. w Wieczerniku.
I oto w przeddzień swojej Męki, w Wielki Czwartek, Pan Jezus przy Ostatniej Wieczerzy przemienił chleb w Ciało swoje, które miało być za nas wydane, a wino w Krew, która miała być przelana dla odpuszczenia grzechów.
To byta pierwsza Msza św. I Pan Jezus rzekł jeszcze do Apostołów: To czyńcie na moją pamiątkę — a w ten sposób Apostołowie, oraz ich następcy — kapłani, otrzymali przedziwną moc sprowadzenia na ołtarz samego Chrystusa Pana. Tak więc każda Msza św. czyni nam obecną Ofiarę Pana Jezusa, którą On kiedyś złożył na krzyżu. Albowiem pod postacią chleba jest to samo Ciało, które zawisło za nas na krzyżu, a pod postacią wina — ta sama Krew, która została przelana. A zatem teraz wszyscy chrześcijanie mogą przez Mszę św. uczestniczyć w ofierze złożonej przez Pana Jezusa na krzyżu. Msza św. jest bezkrwawym ponowieniem, czyli sakramentalnym uobecnieniem Ofiary krzyżowej. Jest to jedna i ta sama Ofiara, z tą różnicą, że na krzyżu ofiarował się Pan Jezus sam, a we Mszy św. ofiarujemy się również i my z Panem Jezusem.
- Msza święta jest ofiarą Kościoła.
Nie należy więc zapominać o tym, że Msza święta jest ofiarą całego Kościoła, Ciała Mistycznego Jezusa. Czyli aktem, przez który Kościół oddaje Bogu hołd najwyższej czci zwanej adoracją, należny samemu tylko Bogu, z powodu nieskończonej doskonałości Jego Boskiej Istoty, od której wszystko pochodzi i do której wszystko zdąża.
Msza św., przenosząc na ołtarz ofiarę Kalwarii, umożliwia nam godne Boga uwielbienie, należytą za wszystkie dobrodziejstwa podzięką i prośbę o nowe, oraz całkowite przebłaganie Go za nasze grzechy. Zrobimy to najlepiej ofiarując Bogu przez Chrystusa i w Nim całe nasze życie, nasze codzienne troski, prace i cierpienia, jako dowód posłuszeństwa Bogu i przyjęcia Jego woli.
- Nasz udział we Mszy przez Komunię.
W czasie Mszy św. kapłan, nasz upoważniony przedstawiciel, poleca Bogu wszystkich obecnych mówiąc: "...za których Ci tę ofiarą pochwalną składamy, i którzy Ci ją sami składają" (Kanon). Jest to najlepszy dowód, że Msza św. jest naszą Ofiarą i że trzeba się nam łączyć z modlitwami kapłana. Ale to jeszcze nie wszystko. Msza św. bez Komunii św. byłaby niedokończona, przeto i nasz udział we Mszy św. jest pełny, gdy przy stole Bożym przyjmiemy żywego Chrystusa, tego samego, który się za nas wydał na ofiarę.
Słowo "komunia" znaczy po łacinie zjednoczenie, my więc w tej chwili jednoczymy się z Panem Jezusem, ażeby w ten sposób dostąpić owoców Jego Ofiary. Bierzcie i jedzcie — powiedział Chrystus do Apostołów. Bierzcie i jedzcie — powtarza i dziś kapłan przy konsekracji, a rozdając Komunię św. mówi: niech Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa strzeże twojej duszy do żywota wiecznego. A więc Pan Jezus przynosi ze sobą siłę, moc i różne łaski nam potrzebne i to jest odpowiedź Boga na nasze prośby i na naszą ofiarę, oraz dowód przebaczenia i pojednania.
- Msza św. ku czci tajemnic życia Jezusa.
Ponieważ w zbawieniu naszym współdziałały z ofiarą Golgoty wszystkie tajemnice życia Chrystusowego, Kościół przeto obchodzi ich rocznice we Mszy św, przez ciąg całego Roku kościelnego, w rozmaitych uroczystościach ku czci Chrystusa Pana ustanowionych. Na Boże Narodzenie np. ofiaruje Bogu Dzieciątko Boże w żłóbku z tym wszystkim, co w okresie Dzieciństwa Zbawiciela przyczyniło szczególnej chwały Jego Ojcu. Tym sposobem Kościół zapewnia nam łaski właściwe każdemu okresowi Roku Kościelnego, przez Jezusa wysłużone, które pomogą nam w nabywaniu rokrocznie coraz więcej cnót za wzniosłym przykładem Syna Bożego i Najświętszej Dziewicy.
- Msza św. ku czci Świętych.
Mszę św. ofiarowuje się też ku czci Świętych, jak o tym świadczy szereg poświęconych im uroczystości. Kościół stwierdza tym sposobem, że wszystkie otrzymane od Boga łaski zawdzięczają Święci jedynie ofierze Kalwaryjskiej i Eucharystii. Najskuteczniej tedy czci się Świętych przez uwielbienie w nich dzieł Najwyższego. Wielką również cześć oddaje się im przez to, że łączy się ich zasługi z zasługami Jezusa Chrystusa. Czyni się to zawsze w rocznicę ich śmierci, a co dzień w Kanonie Mszy św. Jako członkom Mistycznego Ciała Chrystusowego przystoi przeto dawać im współuczestnictwo w ofierze ich Głowy. Przez swe cierpienia, a częstokroć i śmierć męczeńską, zmieszali krew swoją z Krwią Boskiej Ofiary. Toteż Kościół umieszcza relikwie Świętych, szczególnie męczenników, wewnątrz ołtarza w miejscu odpowiadającym temu, na którym ma spoczywać Hostia św.
Wielkim też uczczeniem Świętych jest ofiarowanie Bogu Krwi Jezusowej w ich imieniu, w celu uwielbienia Najwyższego i podziękowania Mu przez Chrystusa za dobrodziejstwa im wyświadczone. Święci ustawicznie pragnący chwały Trójcy św. są nam za to niewymownie wdzięczni. Czyniąc to, powiększamy ich radość. Skuteczność ich zasług przeszłych i modlitw teraźniejszych wzrasta w szczególny sposób wówczas, gdy są ofiarowane Bogu w ścisłym zjednoczeniu z zasługami i modlitwami Jezusa, powszechnego Pośrednika. Dzieje się to w szczególności w dniu ich święta, gdy się odprawia Msza św. ku ich czci.
"Wobec tak wielkiej ilości orędowników — prosimy w Kolekcie w dzień Wszystkich Świętych — daj nam, o Boże, przez zasługi Jezusa Chrystusa, tak upragnioną pełnię miłosierdzia twego".