Jak uczestniczyć we Mszy św.

1. Mszę św. ofiarowuje się Trójcy Przenajświętszej.
Przedewszystkiem nie należy zapominać o tem, że Msza św. jest ofiarą, tj. aktem, przez który Kościół oddaje Bogu hołd najwyższej czci, zwanej adoracją (cultus latriae), należny samemu tylko Bogu, z powodu nieskończonej doskonałości Jego Boskiego Bytu, od którego wszystko pochodzi i do którego wszystko zdąża.
Wobec tego Mszę św. ofiarowuje się tylko trzem Osobom Trójcy świętej.
Ofiarą, składaną przez Kapłana Bogu, jako uznanie Jego panowania nad wszystkiem stworzeniem, jest Pan nasz, Jezus Chrystus, który przez mękę swoją na krzyżu oddał Ojcu swemu hołd najdoskonalszego uwielbienia, dziękczynienia, przebłagania i prośby.
Msza św., przenosząc na ołtarz Ofiarę Kalwarji, umożliwia nam godne Boga uwielbienie, należytą za wszystkie dobrodziejstwa podziękę i całkowite przebłaganie Go za pomocą ofiarowanej Mu Krwi Jezusowej — oraz zanoszenie doń wysłuchiwanych zawsze modlitw, dzięki pośrednictwu Tego, który, okazując Ojcu niebieskiemu chwalebne swe rany, wstawia się za nami bezustannie w niebie i w Eucharystji.
Ponieważ w zbawieniu naszem współdziałały z Ofiarą Golgoty wszystkie tajemnice życia Chrystusowego, Kościół przeto obchodzi ich rocznice we Mszy św. przez ciąg całego roku kościelnego, w rozmaitych uroczystościach, ku czci Chrystusa Pana ustanowionych. Na Boże Narodzenie np. ofiaruje Bogu Dzieciątko Boże w żłóbku z tem wszystkiem, co w okresie Dzieciństwa Zbawiciela przyczyniło szczególnej chwały Jego Ojcu. Tym sposobem Kościół zapewnia nam łaski właściwe każdemu okresowi Roku kościelnego, przez Jezusa wysłużone, które pomogą nam w nabywaniu rok rocznie coraz więcej cnót za wzniosłym przykładem Syna Bożego i Najświętszej Dziewicy.

2. Msza święta ku czci świętych.
Mszę. św. ofiarowuje się też ku czci Świętych, jak o tem świadczy szereg poświęconych im uroczystości. Kościół stwierdza tym sposobem, że wszystkie otrzymane od Boga łaski zawdzięczają Święci jedynie Ofierze Kalwaryjskiej i Eucharystji. Najskuteczniej tedy czci się Świętych przez uwielbianie w nich dzieł Najwyższego. Wielką również cześć oddaje się im przez to, że łączy się ich zasługi z zasługami Jezusa Chrystusa. Czyni się to zawsze w rocznicę ich śmierci, a codzień w Kanonie Mszy św. Jako członkom mistycznego ciała Chrystusowego przystoi przeto dawać im współuczestnictwo w ofierze ich Głowy, gdyż przez swe cierpienia, a częstokroć i śmierć męczeńską, zmieszali krew swoją z Krwią Boskiej Ofiary. To też Kościół umieszcza relikwje Świętych, szczególnie Męczenników, wewnątrz ołtarza, (obacz rycinę niżej załączoną) w miejscu odpowiadającem temu, na którem ma spoczywać Hostja Św., "Całe miasto zbawione, mówi Św. Augustyn, tj. zgromadzenie i społeczność Świętych jest ofiarą powszechną, złożoną Bogu przez Najwyższego Kapłana, który się sam ofiarował za nas w Męce swojej".
Wielkiem też uczczeniem Świętych jest ofiarowanie Bogu Krwi Jezusowej w ich imieniu, w celu uwielbienia Najwyższego i podziękowania Mu przez Chrystusa za dobrodziejstwa im wyświadczone.
Święci, ustawicznie pragnący chwały Trójcy Św. są nam za to niewymownie wdzięczni. Czyniąc to, powiększamy ich szczęście. Skuteczność ich zasług przeszłych i modlitw teraźniejszych wzrasta w szczególny sposób wówczas, gdy są ofiarowane Bogu w ścisłem zjednoczeniu z zasługami i modlitwami Jezusa, powszechnego Pośrednika. Dzieje się to w szczególności w dniu ich święta, gdy się odprawia Msza św. ku ich czci.
"Wobec tak wielkiej ilości orędowników—prosimy w Kolekcie w dzień Wszystkich Świętych — daj nam, o Boże, przez zasługi Jezusa Chrystusa, tak upragnioną pełnię miłosierdzia Twego. " — Bóg chętniej przyjmuje Ofiarę Krwi Jezusowej za ich pośrednictwem.
Gdy się uczestniczy we Mszy św., należy uczynić trzy rzeczy:

1. Odtworzyć tło historyczne, na którem odbywa się dany wypadek z życia Jezusowego, lub tego Świętego, którego rocznicę obchodzimy. Jest to celem Mszy katechumenów, złożonej z różnych pierwiastków: szat, śpiewów, Introitu, Epistoły, Ewangelji i t. d.
   
2. Ofiarować Bogu, ku większej chwale Jego, odpowiednią, tajemnicę z życia Zbawicielowego, lub akty cnót, które pełnił dany Święty. To jest zadaniem Kanonu Mszy św. Nie przystoi komunikować, zanim się nie złoży tej ofiary, która uśmierza gniew Najwyższego i zapewnia nam łaski Boskie.
   
3. Prosić Boga (w Pater Noster) i otrzymać odeń przez zasługi i wstawiennictwo Chrystusa oraz Jego Świętych, łaski, które oni otrzymywali za życia swego na ziemi (to ma być owocem Komunji i modlitw po Komunji).

Jeżeli się doda do tego sposobu, który podaje sam mszał, formę dialogu, tj. wspólne odpowiedzi wiernych podczas Mszy cichej, a ogólny śpiew zebranych, zwłaszcza gregorjańki, we Mszach uroczystych, wtedy czynne uczestnictwo nasze w najświętszych tajemnicach będzie całkowite, a prawdziwego ducha chrześcijańskiego obficie czerpać będziemy z pierwszego źródła, jak tego pragnął Pius X.
Ogólnie mówiąc, najlepszym sposobem słuchania Mszy św. jest przyswajanie sobie modlitw, które odmawia kapłan. Uważać jednak należy, żeby ten sposób modlenia się nie stał się bezmyślnem tylko powtarzaniem słów; trzeba je przeto odmawiać z pobożnem wnikaniem w treść myśli, wyrażonych w modlitwach mszalnych.
Taki udział we Mszy św. jest najlepszem przygotowaniem do Komunji św., jako to, które Kościół zaleca Papieżowi, Biskupom i wszystkim odprawiającym Mszę św. kapłanom. Rozwija ono w duszach uczucia skruchy (od Introitu do Kolekty), wiary (od Kolekty do Credo), nadziei (w kanonie Mszy), — które są nieodzowne do owocnego przyjęcia Eucharystji.
Uczestnictwo najistotniejsze we Mszy św., którem jest Komunja św., owocuje tym sposobem najobficiej w dobre skutki, bo zawiera w sobie w całej pełni warunki do otrzymania obfitych owoców z Komunji św., dekretem Piusa X uznane za konieczne, któremi są: staranne przygotowanie oraz dziękczynienie, odpowiednie przyjęciu Boskiego Sakramentu.

3. Które części Mszy św. można odmawiać naprzemian z kapłanem?
Niektóre części Mszy św. są przeznaczone tylko dla Kapłana, w innych zaś mogą brać udział i wierni. Należą tu te modlitwy, które obecni mogą odmawiać głośno wraz z ministrantem podczas cichej Mszy św.
Mogą więc wszyscy głośno po łacinie odpowiadać Kapłanowi wraz z ministrantem, który właśnie czyni to w imieniu wszystkich. Następnie można odmawiać po łacinie wraz z Kapłanem wszystkie te modlitwy, które w czasie Mszy uroczystej bywają śpiewane przez lud, jak np. Glorja (od słów: Et in terra i.t. d), Credo (od słów: Patrem omnipotentem i t. d...) Sanctus, Agnus Dei.
Można również na głos mówić z Kapłanem "Domine non sum dignus", w chwili, gdy nam ukazuje Hostję, którą mamy przyjąć, słów tych bowiem Kapłan nie mówi dla siebie, skoro przed chwilą przyjął Komunję świętą, lecz dla nas.

O. G. Lefebvre OSB