Udział w zebraniach publicznych
Poza publicznymi zebraniami kościelnymi kapłan będzie brał udział tylko w takich zebraniach, które co do swego charakteru, celu, treści i składu osobowego zgadzają się z jego powołaniem i stanem duchownym.
Zabierający głos winien prosić przewodniczącego o pozwolenie słowami: Proszę o głos lub X prosi o głos.
Zapatrywanie swoje na tematy omawiane na zebraniu należy wypowiadać krótko, jasno, bez długich wstępów i zbytecznych dygresji.
Przeciwnikom pozwalamy się wypowiedzieć, nie przerywamy ich wywodów, i dopiero, gdy je skończą, spokojnie i rzeczowo na nie odpowiadamy. Nie unosimy się i nie obrażamy nikogo. Nie wmawiamy przeciwnikowi tego, czego nie powiedział. Nie zarzucamy mu kłamstwa, nie odrzucamy obecnych czy nieobecnych obelgami czy obelżywymi zwrotami.
Nie należy też często zabierać głosu, by także inni spośród zgromadzonych mogli się wypowiedzieć.
Nowych spraw, nieprzewidzianych w porządku obrad, nie porusza się, trzeba je najpierw zgłosić w formie nagłego wniosku przewodniczącemu zebrania, któremu jednakże należy we wszystkim się podporządkować.
Funkcji przewodniczenia na zebraniu podejmujemy się dopiero wtedy, gdy czujemy się na siłach i gdy nie ma innych odpowiedniejszych i godniejszych osób.