Zasadnicza postawa ciała
Kapłan jako poseł Chrystusa, gdziekolwiek się znajdzie wśród ludzi, jest zawsze na właściwym miejscu. Toteż świadom swej godności i społecznego stanowiska, zachowa zawsze postawę naturalnie swobodną, nieskrępowaną i niewymuszoną. Nie dopuści do tego, by w jego postawie wyrażała się zbytnia śmiałość lub tupet. Świadczyłoby to o jego egoizmie, nadmiernej pewności siebie i braku wyrobienia duchowego. Dlatego nie będzie zadzierał głowy do góry, ale wszędzie - w domu, w kościele, na ulicy i w każdej pozycji (stojącej, siedzącej, klęczącej) zachowa taką postawę, ażeby korpus ciała był swobodnie wyprostowany, głowa podniesiona, barki cofnięte do tyłu, a łokcie przylegały do korpusu.
Szczególnie pilnie trzeba dbać o proste trzymanie się. Pochylanie głowy w dół czy na bok, zginanie pleców postarza nas i sprawia, że. robimy wrażenie przygnębionych lub przeczulonych. Kapłan zaś ma być uosobieniem pogody i radości Bożej.