Obok prawa głównym zainteresowaniem żydostwa późniejszego była też apokaliptyka, czyli oczekiwanie państwa mesjańskiego, w którym lud izraelski miał grać rolę główną jako przedstawiciel zasady dobrej na świecie. Daniel, Baruch i rozmaite apokalipsy Henocha są odbiciem literackim tych oczekiwań. Gdy zawiodły rozmaite powstania i ostatecznie pod Julianem Apostatą próba odbudowania Jerozolimy, nadzieje polityczne musiały szukać sobie innego ujścia. Kapitalizm czasów nowszych wraz z ruchem syjonistycznym jest ostatnim wykładnikiem niespełnionych nadziei żydowskich. Tu i tam jednak nawet stracono już wiarę w mesjasza.

Ruchem skierowanym przeciwko suchemu prawu jest rozwijająca się w wiekach średnich Kabała. Z nią łączą się zabobony i wiara w cudownych rabbi.