1. Opis historyczny.
Szkaplerz św. Trójcy jest jednym z najstarszych i początek swój zawdzięcza widzeniu, jakie miał w 1193 r. św. Jan z Maty. Święty ten odprawiając prymicje, ujrzał anioła w bieli mającego na piersiach wyszyty krzyż na wpół czerwony i niebieski, którego ramiona spoczywały na dwóch młodzieńcach rasy białej i murzyńskiej. Św. Jan poznał z tego swe powołanie do wykupywania chrześcijańskich niewolników z jarzma pogańskiego. Udał się do diecezji Meaux we Francji i tam w lesie spotkał się z świętym Felixem z Valois, z którym zawiązał najściślejszą przyjaźń. Upomniani z nieba trojakiem widzeniem, święci mężowie postanowili udać się razem do Rzymu, by uzyskać od papieża zatwierdzenie nowego zakonu, mającego na celu wykupywanie chrześcijan z niewoli pogańskiej. Innocenty III, wówczas panujący papież, mając podobne widzenie, przyjął ich po ojcowsku i zatwierdził nowy zakon pod wezwaniem Trójcy św. dla wykupywania niewolników. Oblókł też świętych mężów w habity podobne, jakie widział w objawieniu. - Prędko rozkwitł zakon oo. Trynitarzy i zdobył sobie w Kościele wielkie zasługi. Wierni zaś chcąc mieć udział w zasługach oo. Trynitarzy założyli za zezwoleniem papieskim Bractwo, przyjmowali z ich rąk mały szkaplerz i nosili go pod ubraniem. Taki oto jest początek tego szkaplerza.
2. Opis szkaplerza.
Szkaplerz świętej Trójcy składa się z dwóch prostokątnych skrawków białego sukna, na których przyszyte są widzialne dwukolorowe krzyże greckie. Ramię poprzeczne krzyża jest z niebieskiego, a słup pionowy z czerwonego sukna. Tasiemki mogą być jakiekolwiek.
3. Warunki przyjęcia i noszenia.
Przyjmować do Bractwa szkaplerza Trójcy Przenajświętszej mogą tylko oo. Trynitarze i kapłani przez nich upoważnieni. Zapisywanie imion nowych członków do księgi Bractwa jest koniecznie potrzebne. Każdy nowy szkaplerz powinien być poświęcony.
4. Cel.
Celem noszenia szkaplerza trynitarskiego jest cześć Trójcy Przenajświętszej, modlitwa i jałmużna na wykupywanie chrześcijan z niewoli pogańskiej i wspieranie katolików mieszkających między innowiercami.
5. Łaski i przywileje.