Dałbym ci kułaka, gdybym dziś rano nie był u Komunii świętej!... Tak mówił jeden dobry chłopczyk, nieco zagniewany na towarzysza, który go obraził. Na to towarzysz:
- Co ma do tego Komunia święta?
- Bardzo dużo, bo po Komunii nie chce grzeszyć!
- A często przystępujesz do Komunii świętej?
- Prawie co rano.
- Naprawdę?
- Naprawdę! I jaki jestem z tego szczęśliwy!...
- Komunia każe ci unikać grzechów?
- Tak, bo Komunia święta daje nam Jezusa, a i Jezusem w sercu stajemy się dobrymi i nie grzeszymy.
- Jeśli tak, czy nie mógłbym i ja przyjmować Pana Jezusa?
- Dlaczego nie, bylebyś chciał!...
- O! Chcę spróbować. Pójdę jutro z tobą, a ty mi dopomożesz!
- Doskonale! I będziemy odtąd coraz to lepszymi przyjaciółmi!
Tę rozmowę między dwoma chłopcami grającymi w kręgle na ulicy usłyszałem przez otwarte okna mego pokoju.
Chciałem potem wiedzieć, jak to się skończyło i ku wielkiej mojej radości mogłem sprawdzić, że obaj towarzysze, wierni swym postanowieniom, od dnia następnego przystępowali często do Komunii świętej. Widzicie więc, drogie dzieci, jak mało potrzeba, by stać się małymi misjonarzami, małymi apostołami częstej Komunii świętej! Czyńcie tak i wy, a Pan Jezus was hojnie wynagrodzi.
I z tą słodką nadzieją, że słów moich posłuchacie, ściskam was wszystkich serdecznie, modląc się dla was o szczęście i wszelkie łaski.