A gdybym, drogie dzieci, teraz was zapytał:
- Kochacie tatusia? - Odpowiedziałybyście:
- Tak, Ojcze!
- A mamę?
- Tak, kochamy ją bardzo, bardzo!
- A Jezusa? czy kochacie Go?
- Co za pytanie!... naturalnie, że kochamy Go bardzo, przecież Pan Jezus jest więcej niż tatuś i mamusia!... A zatem jakże nie kochać Pana Jezusa, który dla nas się narodził, tyle cierpiał i umarł za nas?
- Doskonale! Wiedziałem, że tak odpowiecie, zapytałem was tylko dlatego, aby móc wam powiedzieć, że także i Jezus bardzo, bardzo was kocha.
Pewnego dnia Pan Jezus ukazał się pod postacią ślicznego Dzieciątka jednemu chłopczykowi, któremu było na imię Alfons i rzekł mu:
- Alfonsie, kochasz Mnie? - Alfons odrzekł:
- Tak, o Jezu! bardzo Cię kocham!
Pan Jezus nalegał po raz drugi i trzeci:
- Ale Alfonsie, czy naprawdę Mnie kochasz? - A Alfons powtarzał:
- Tak, o Jezu! bardzo Cię kocham!... kocham Cię nawet tak bardzo, jak mamę moją.
- A więc wiedz o tym, - mówił Jezus - że kocham ciebie i wszystkie dobre dzieci o wiele więcej, niż wszystkie mamusie świata całego ukochać potrafią dzieci swoje!
I złożył pocałunek na czole Alfonsa, a potem znikł. Widzicie, dzieci, jak Pan Jezus was kocha, ale i od was chce również takiej miłości.
- Co robić mamy - zapytacie niewątpliwie, - żeby kochać Pana Jezusa?
- Przystępujcie jak najczęściej do Komunii. On tego chce, rozkazuje, czeka na was, gorąco was pragnie i ciągle woła: "Przyjdźcie do Mnie... bierzcie Mnie... spożywajcie!"