11. W co więc powinien wierzyć konwertyta z prawosławia o najwyższym w Kościele pasterzu?
Konwertyta z prawosławia powinien uznać, że papież, czyli biskup rzymski, jako następca św. Piotra jest głową powszechnego Kościoła oraz że papież posiada dar nieomylności w orzeczeniach dotyczących prawd wiary i obyczajów mających obowiązywać cały Kościół, jeśli wydaje je jako głowa i najwyższy nauczyciel Kościoła.

12. Jak chrzcili apostołowie?
Apostołowie chrzcili z reguły przez zanurzanie w wodzie, ale chorych i więźniów chrzcili przez polewanie, albo przez pokropienie wodą.

13. Co należy sądzić o sposobie udzielania chrztu świętego?
Należy przyjąć, że chrzest jest ważny, czy udziela się go przez zanurzanie w wodzie, czy przez polewanie albo pokropienie wodą według obrządku, zatwierdzonego dla poszczególnych kościołów (kan. 758). Chrzest przez pokropienie wyszedł ze zwyczaju, z powodu trudności stwierdzenia, czy rzeczy wiście nastąpiło potrzebne omycie ciała.
Kościół wschodni używa przy chrzcie formułki: "Chrzest otrzymuje", albo "Niechaj otrzyma chrzest sługa Boży w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego".
Jeżeli powstanie wątpliwość, czy chrzest jest ważny, należy ten sakrament warunkowo ponowić.

14. Do jakiego obrządku przechodzi prawosławny wracający do Kościoła katolickiego?
Prawosławny od urodzenia powracając na łono Kościoła katolickiego, może przyjąć obrządek łaciński albo wschodni, według wyboru. Mimo tego przysługuje mu zawsze prawo powrotu do obrządku wschodniokatolickiego, odpowiadającego temu obrządkowi wschodniemu, do którego poprzednio należał.
Jeżeli kto należąc do obrządku wschodniokatolickiego odpadł od jedności Kościoła i będąc heretykiem albo schizmatykiem, pragnie ponownie przejść na łono Kościoła katolickiego, musi wrócić do obrządku wschodniokatolickiego, który mu bardziej odpowiada.
Jeżeli konwertytą jest duchowny prawosławny albo diakon, Ordynariusz zwraca się do Kongregacji dla spraw wschodnich albo do Nuncjusza, o zezwolenie na jego przyjęcie na łono Kościoła.

15. Jaka jest nauka Kościoła katolickiego o odpustach?
Jest w Kościele Chrystusowym niewyczerpany skarbiec duchowny, utworzony z przeobfitych zasług Jezusa Chrystusa, Najśw. Maryi Panny i Świętych. Ze skarbca tego czerpie Kościół katolicki udzielając odpustu na mocy władzy otrzymanej od Chrystusa (Mt 16, 19).
Nikt nie może drugim wysłużyć wiecznego zbawienia, ale można zadośćuczynić za te kary doczesne, które ktoś drugi musiałby odpokutować.
To zadośćuczynienie jest niejako spłatą długu, nic zaś nie przeszkadza, aby jeden za drugiego spłacał dług. Udzielając odpustu, Kościół darowuje część kary doczesnej - po odpuszczeniu grzechów w sakramencie pokuty.
Jeżeli np. Kościół nadaje odpust 300 dni to znaczy, że mocą władzy otrzymanej od Pana Boga, odpuszcza nam tyle kary doczesnej, ile by odpuścił, gdybyśmy według dawnej praktyki kościelnej odbywali publiczną pokutę przez 300 dni. Jest to tzw. "władza kluczy". Już Paweł św. udzielił odpustu, czyniąc użytek z tej władzy. On to powagą swoją zwolnił wyklętego z Kościoła kazirodcę w Koryncie od dalszej pokuty, skoro tylko ów kazirodca okazał prawdziwą skruchę (2 Kor 2, 10; 1 Kor 3, 5).
Chcąc dostąpić odpustu, potrzeba być w stanie łaski, tj. bez grzechu ciężkiego. Należy ponadto wypełnić warunki przepisane do pozyskania odpustu. Przed odpuszczeniem grzechów śmiertelnych w sakramencie pokuty nie można dostąpić odpustu kar doczesnych.

16. Co sądzić o tym, że kościół zachodni używa do mszy św. chleba przaśnego?
Sobór florencki orzekł, że chleb przeistacza się w Ciało i Krew Pańską bez względu na to, czy konsekracja odbywa się na chlebie przaśnym, czy na kwaszonym i że każdy kapłan powinien odprawiać Mszę św. według swojego obrządku przy użyciu chleba kwaszonego lub przaśnego.

17. Czy wierni muszą przystępować do Komunii św. tylko według swojego obrządku?
Nie muszą, bowiem kanon 866 prawa kościelnego pozwala wiernym przystępować do Komunii św. według jakiegokolwiek obrządku.
Jeżeli potrzeba tego wymaga i w braku kapłana odmiennego obrządku, może kapłan obrządku łacińskiego udzielać Komunii św. konsekrowanej na chlebie kwaszonym, zaś kapłan wschodniego obrządku może udzielać Komunii św. konsekrowanej na chlebie przaśnym.

18. Dlaczego kościół zachodni udziela wiernym Komunii św. tylko pod postacią chleba?
Kościół zachodni udziela wiernym Komunii św. tylko pod postacią chleba głównie dlatego, aby zapobiec niebezpieczeństwu rozlania Krwi Przenajświętszej, a także ze względów higieny. Jezus Chrystus jest rzeczywiście i istotnie obecnym także pod jedną postacią. Komunia więc pod dwiema postaciami nie jest nieodzownie konieczna.
W czasach pierwszych chrześcijan komunikowano chorych i więźniów tylko pod jedną postacią.

19. Jaka jest różnica pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim, a prawosławiem w nauce o sakramencie małżeństwa?
Prawosławni uczą, że cudzołóstwo, popełnione przez jednego z małżonków, wystarcza do żądania rozwodu. W czasach nowszych pozwalano na rozwody z wielu powodów. Kościół rzymskokatolicki zaś naucza, że w wypadku cudzołóstwa (jak też z innych przyczyn), sąd kościelny może osobnym wyrokiem pozwolić na separację, czyli rozłączenie od wspólnego pożycia, jednak żadna ze stron rozłączonych nie może zawrzeć nowego małżeństwa, dopóki żyje drugi małżonek.

20. Jaka jest różnica pomiędzy prawosławiem a wiarą katolicką w nauce o życiu pozagrobowym?
Różnica ta dotyczy nauki o czyśćcu. Opierając się na słowach Chrystusa Pana i na uchwałach soboru florenckiego, uczy Kościół katolicki, że te dusze, które w grzechach powszednich zeszły z tego świata albo nie zdołały tu na ziemi całkowicie zadośćuczynić za grzechy, muszą oczyszczać się przez męki czyśćcowe. Wierni mogą im jednak ulżyć w cierpieniach, ofiarując za nie modlitwy, odpusty, jałmużny albo inne dobre uczynki, a zwłaszcza Msze św.
Kto więc z prawosławia chce przejść na wiarę katolicką, powinien przyjąć, że jest czyściec i że można przynieść ulgę duszom tam cierpiącym przez wyżej wymienione środki, wypraszające łaski i zmiłowanie Boże dla dusz cierpiących w czyśćcu.