1. Jakie są najważniejsze różnice w nauce wiary pomiędzy wyznaniem katolickim i kalwińskim?
Kościół kalwiński przyjmuje wszystkie przytoczone powyżej nauki wyznania ewangelickiego. Oprócz wymienionych poprzednio różnic pomiędzy wyznaniem katolickim i ewangelickim, najważniejsza różnica dotyczy sposobu pojmowania eucharystycznej obecności P. Jezusa w Najśw. Sakramencie Ołtarza.

2. Jak ewangelie opisują ostatnią wieczerzę Pana Jezusa?
Ostatnią wieczerzę P. Jezusa opisują ewangelie św. Mateusza w rozdz. 26, 26-28, św. Marka w rozdz. 14, 22-24, św. Łukasza w rozdz. 22, 19-20 i św. Paweł apostoł w pierwszym liście do Koryntian w rozdz. 11, 23-29.
Ewangelia św. Mateusza: "A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów."
Ewangelia św. Marka: "A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: Bierzcie, to jest Ciało moje. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. (24) I rzekł do nich: To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana."

3. Jak należy rozumieć te słowa Chrystusa?
Te słowa należy rozumieć w dosłownym znaczeniu. Ilekroć bowiem Chrystus przyrównywał się tylko do chleba, do światłości, do drogi, do bramy, do winnego szczepu, to mówił, że jest chlebem żywota, jest światłością świata, bramą, drogą, szczepem winnym. Przy ostatniej wieczerzy jednak nie mówił, że jest chlebem - ale powiedział: "ten chleb - to jest moje ciało". Pan Jezus nie przyrównuje się tu do chleba, ale utożsamia się z chlebem i oświadcza, że oto ten chleb i to wino jest jego Ciałem i Krwią, i to Ciało swoje i tę Krew podał uczniom swoim pod postaciami chleba i wina na pokarm i napój. - A kiedy uczniom polecił, aby to samo czynili, wskazał nam wszystkim najdoskonalszy sposób uczestniczenia w Najśw. Ofierze.
Tak też te słowa zrozumiał św. Paweł apostoł: "Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba" (1 Kor 10, 16-17).

4. Malowidła i napisy na ścianach katakumbowych stwierdzają tę naukę Kościoła starochrześcijańskiego:

1. że we Mszy św. chleb i wino przemienia się w Ciało i Krew Pańską;
   
2. że Chrystusowi w Najśw. Sakramencie należy się cześć Boska;
   
3. że Msza św., którą w dawnych wiekach sprawowano na grobach męczenników, jest rzeczywistą Ofiarą;
   
4. że do głównych części tejże ofiary należy przeistoczenie i Komunia św.;
   
5. że więźniom zanoszono wówczas Ciało Chrystusowe tylko pod postacią chleba.

1. że Msza św. jest prawdziwą i rzeczywistą ofiarą przebłagalną Nowego Zakonu, którą składa się P. Bogu za żywych i umarłych;
   
2. że w Najśw. Sakramencie Ołtarza jest istotnie, prawdziwie i rzeczywiście obecny Pan nasz, Jezus Chrystus z Ciałem i Krwią, Duszą i Bóstwem;
   
3. że we Mszy św. cała istota chleba przemienia się w Ciało Chrystusowe, a cała istota wina w Krew Chrystusową, którą to przemianę Kościół katolicki nazywa przeistoczeniem;
   
4. że także pod jedną postacią przyjmujemy całe i niepodzielne Ciało i Krew Pańską, tj. prawdziwy sakrament.

1. Kościół katolicki uczy, że Pan Bóg od wieków przewidział, którzy ludzie będą zbawieni, a którzy potępieni, ale jednym i drugim daje odpowiednią łaskę. Pan Bóg wszystkowiedzący przewidział także i to, czy jedni i drudzy będą współpracować z udzieloną łaską. To przewidzenie Boże nie odbiera nikomu wolnej woli, jak to błędnie utrzymują zwolennicy nauki Kalwina, otwierając tym samym drogę zwątpieniu, apatii i rezygnacji. Według ich nauki daremnie trudziłby się człowiek nie przeznaczony przez Boga do nieba. Nawet dobre uczynki i pokuta nic by mu pomóc nie mogły do zbawienia, skoro Pan Bóg przeznaczył go od wieków na odrzucenie.
   
2. Kościół katolicki uczy nadto, że Chrystus Pan umarł za wszystkich ludzi (J 1, 29; Rz 5, 6-21; 2 Kor 5, 15; 1 Tym 2,4-7; 1 J 2,2). Wyznawcy nauki Kalwina utrzymują zaś, że Chrystus umarł tylko za "wybranych", tj. za tych, których od wieków przeznaczył do nieba.